باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان- وقتی حرف از انتخابات به میان می آید نام امثال شهید مدرس ها،رجایی ها، بهشتی ها در ذهن ها تداعی می شود و توصیه امام (ره) را به یاد می اورم که می فرمودند: افرادی مانند شهید مدرس ها را به مجلس بفرستید.حال بماند که جای تردید وجود دارد که در کل کشور آیا کسانی هنوز هستند که در حد و قواره مدرس ها، رجایی ها، بهشتی ها باشند!حاشا وکلا هرگز؟ به راستی مگر امثال این ها در وجود خود چه چیزی داشتند که در تاریخ ما ماندگار شده اند. مدرس این گونه مدرس شد: در زمانی که کم تر کسی می توانست استقلال رای داشته باشد او استقلال رای و عمل داشت، مدرس همواره منافع کشور و مصالح جامعه را در نظر داشت، مدرس از مقبولیت بالای اجتماعی برخوردار بود هرگز از صدای برخاسته از چپ و راست و خط و نشان کشیدن های صاحبان پول و قدرت نهراسید و در بیان حقایق مصالح صنفی، گروهی را مدنظر قرار نداد، در بیان مشکلات روز جامعه دچار لکنت زبان نمی شد،اری رجایی اهل معامله با هیچ کسی نبود ساده زیست بی غل و غش بود برای رای آوردن بیشتر تن به هر رفتاری نمی داد، از توپ و تشر احدی نمی ترسید، گروکشی نمی کرد از جنس مردم بود و درد مظلومان و محرومان را به خوبی می دانست چون خود از همین طبقه برخاسته بود، دروغگو نبود، وعده های دروغ نمی داد با مردم قرار های صد روز، یک سال و چهارسال نمی گذاشت، قول یک میلیون، دو میلیون شغل نمی داد اری بهشتی شعار مبارزه با فساد و اختلاس نمی داد در حالی که اطرافیانش تا آرنج دست در فساد و دزدی ها داشته باشند، بهشتی عمل گرا بود، مثل شیشه بود اگر جایی او را می شکستند تیز تر می شد، هوچی گری نمی کرد”خطش خط امام بود تمام آرای او تکیه بر اخلاق و با محوریت احکام اسلامی بود، به صاحبان پول و قدرت وصل نبود، از بیان حقایق واهمه نداشت، به دنبال استفاده از رانت نبود، دستانش در جیب این و آن نبود، انگشتش زیر دندان کسی نبود، وام دار کسی نبود، زیر سایه و چتر کسی و یا کسانی نبود، در شب نشینی ها و اتاق فکرهای مخوف برای مردم طرح و نقشه طراحی نمی کردند، بازار خرید و فروش رای به راه نمی انداختند، قول و قرار با این و آن پشت پرده نمی گذاشت، ریگی در کفش نداشت، کنار دست خود بادمجان دور قاب چنین، چاپلوس، صاحبان پول و سرمایه نداشت، در مکتب خود معذرت خواهی را بلد بود، برای انچه که تحقق پیدا نکرده بود از ملت عذر خواهی می کرد، پای روی حقی نمی گذاشت. مخالفان خود را دلواپس و یا کم سواد و…نمی نامید.
اری جامعه امروزما به کسانی نیاز دارد که از جنس رجایی ها، بهشتی ها، مدرس ها باشند. امروزکسانی که ساعت ها در آرایشگاه برای زیبایی خود وقت صرف می کنند چاره دردهای ما نمی باشند آری آنان که به دنبال کاشت مو، عمل زیبایی بینی و گونه هستند چاره دردهای مردم ما نیستند امروز به کسانی نیاز داریم که از گفتن دردهای جامعه ترسی نداشته باشند. آری زمانی کسی می تواند شجاعانه حرف و درد مردم را فریاد بزند که خود را در لابه لای تار و پود زندگی اسیر نکرده باشد ساده تر بگویم کسی که وام دار باشد پایش همیشه می لنگد و کاری از دستش بر نخواهد امد همواره به دنبال کلمات بی خطر می گردد. امروز کسانی که خود را از خانواده محرومی می نامند اما در باطن زندگی ای اشرافی دارند و زمانی شیشه ماشین های آنچنانی خود را پایین می اوردند که بخواهند زباله ای به بیرون بیاندازند و یا سهم محرومین از زندگی آنان یک مرغ نذری به واسطه خرید ماشین و یا منزل و یا دفع بلا از خوشان است این تیپ افراد چاره درد این مردم نیستند.
یک مقایسه و نیم نگاهی به استان های مانند تهران، اصفهان،شیراز،تبریزبا استان خودمان داشته باشیم در آن استانها کسانی که پا به عرصه شورا گذاشته اند که در کارنامه خودبعضا چند دوره نمایندگی مجلس، معاونت استاندار ،مدیر کلی وحتی معاونت وزارتخانه داشته اند اگر چه چند دوره ای است جذبه ورانت های موجود دردل این کرسی ها باعث شده شاهد حضور افرادی که به هر دلیل ازجمله بازیگری در سینما ویا کسب مقام ورزشی محبوبیتی به دست اورده اند باشیم و به جای ادامه مسیر توانمندهای خود سریعا اسب خود را برای رسیدن به کرسی شوراها و مجلس زین می کند واینگونه می شود افراد نااهل به کرسی های تصمیم گیری دست می یابند این گونه می شود که چرخ مملکت آن گونه که باید بچرخد نمی چرخد.
امروز برای آباد کردن شهرهایمان به شوراهای سواره نظام نیاز داریم نه پیاده نظام،آنوقت در شهرستانهای استان زرخیزمان چه کسانی کاندیدا شده اند: لیسانس های جویای کار، پیمانکاران خرد تا کلان، کوتوله هاسیاسی، دست نشانده های ورشکسته های سیاسی دهه های۶۰و۷۰صاحبان پول و طایفه، البته منکر این نمی شوم که در آن استان ها دیگر از این خبر ها نیست و یا این که افراد شایسته و با لیاقت در فهرست کاندیدای استان مان و شهرمان نیست.
اما انچه کار را در استان ما سخت تر می کند این خط کشی های قومیتی و تعارفات نابجا و فقر بجا مانده از خیل عظیم بیکاری است که با وجود پول ها و دست های کثیف سبد آرا دائما در حال تغییر است.
در هر صورت در هر نقطه ای ازاین سرزمین پهناور اگر انتخابهایی خارج از تعصبات نابجا صورت گرفته است آن مناطق رنگ عمران وآبادانی بیشتری به خود دیده اند اگرهدف گذاری اعضای شورا شهر درست باشد چرخ عمران وآبادانی سرعت خواهد گرفت پس باید توجه داشت افرادی که از جنس امثال مدرس ها نباشند هرگز نخواهند توانست حقوق برزمین مانده من وشمارابدون لکنت زبان وبدون تعارف به مسئولین بالادستی انتقال دهندتا زمینه جذب اعتبارات بیشتری فراهم شودمتاسفانه به دلیل محافظه کاری نخبگان ومصلحین اجتماعی در برخی از شهرهای استانمان نه تنها کرسی های شورای شهر بلکه فراتر از ان هم در دست تان یک عده لات ولوت بی سوادسیاسی وبعضا پیمانکاران بی انصاف درامده است که فقط به فکر پر کردن جیب های خود هستندمسلماوقتی خوبان جامعه عقب نشینی می کنند ویا بعضا اهل معامله می شوندیک عده دنده پهن قد می کشند واینجاست که کارها روی زمین می ماندوباز به نقطه ای می رسیم که صحن شوراها به کود زورخانه ومحل طناب کشی های شخصی تبدیل می شوداینجاست که به افرادی از جنس بهشتی ها نیاز داریم که اهل معامله نباشند مثل مدرس جلوی قلدری بی مخ مانند رضا شاه به ایستند.
باید با چشم های باز انتخاب کنیم مولا علی “ع”اول کسی بود که با رای قاطع مردم حاکم شد به حکومت رسید،بعد از انتخاب شدن به مردم فخر نفروخت،به مردم نگفت به خانه برویدوهمه مطیع من باشید،به مخالفین ومنتقدین توهین نکردبلکه گفت در صحنه بمانید واظهار نظروانتقاد کنید که من ایمن از خطا نیستم مگر اینکه خدا نگاهم دارد،مولای مابرای کسب مال وثروت نیامد،مولای ما برای انتقام گیری نیامد،مولای مابرای استفاده از رانت بیت المال نیامدمولای ما برای خدمت به محرومان ودین خدا ورسولش امد
پس باید امروز همه به میدان انتخابات بیایند. امروز باید نخبگان و مصلحین جامعه با بصیرت کامل و بدون مصلحت اندیشی های شخصی به میدان بیایند و بدون چاق و لاغر کردن افراد آزادانه مانند یک چراغ وفانوس جامعه رابه سوی افراد اصلح ومصلح سوق دهند.
محمد رضا کرم زاده کارشناس علوم اجتماعی/عضو سابق شورای اسلامی مسجدسلیمان
