باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمد باقری: جمعیت جوان و مستعد و متعهد به امور اجتماعی کشور ،در سال گذشته پس از شنیدن خبر تصویب جذب ۲۰۰۰نفر از خیل این قشر به عنوان مشاور و دستیار ادارات کل و فرمانداری ها همواره با بارقه هایی از امید مواجه شدند.هرچند این امید، توام با بیمی هایی از این دست بود که ریس جمهور محترم این خبر را در شرایطی به جوانان اعلام کرده بود که برخی از وعده های دولت یازدهم همچنان جامه عمل نپوشیده است.در این بین و پس از طی مدت زمان نسبتا طولانی در خروجی خبرگزاری ها آمده است که استاندار محترم خوزستان برای مدیران دستگاه های اجرایی ضرب الاجل یک ماهه برای تعیین مشاور جوان داده است.دکتر شریعتی، استاندار خوزستان در روزی که بنام “جوان” نام گذاری شده است اذعان داشت: انتظار دارم شورای مشاوران جوان استاندار هرچه سریع تر به صورت کامل و جامع تشکیل شود و از حضور جوانان نخبه و کارآفرین برای راهبری، راهنمایی و سیاست گذاری استان در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استفاده کنند.
هر چند که اعتماد به نیروی جوان و متخصص در راستای نیل به جامعه ای مولد و پویا شعاری خوش آب و رنگ برای ایجاد هیجان اجتماعی می نماید که هر از گاه عده ای قصد بر مصادره آن در ایام انتخابات دارند، اما چنانچه در عمل و با نازک اندیشی به تاثیرات شگرف و عمیق آن در پیش برد با انگیزه جامعه نگریسته شود، بسیار موثر و حائز اهمیت خواهد بود.
در تاریخ معاصر ، نمونهء بارز این اعتقاد و اعتماد عملی،پیش بینی و فرمایش امام خمینی (ره)است که در شرایط نامطلوب و خفقان رژیم شاه فرمودند که “سربازان من ،در گهواره ها هستند.”و آن ، چه نیک آینده نگری ای بود. چرا که سالها بعد، همان نوزادان وقتی در دوران جوانی قرار گرفتند ،با جانفشانی های خود برای به ثمر نشستن انقلاب و پس از آن در دوران جنگ تحمیلی برای دفاع از انقلاب و آرمان های والایش ، پاسخی در خور به اعتماد حضرت امام دادند.
با این همه جوانگرایی آنگونه که شایسته است در “اقدام و عمل” مسئولان اجرایی مشاهده نشده است. عدم برنامه ریزی جامع و صحیح برای استفاده از ظرفیت های علمی و عملی پسندیده از این سرمایه های الهی، آسیب های فراوانی به پیکره جامعه وارد آورده است. با اندک تامل در آمار میانگین سنی مرتکبین جرایم و اقدام کنندگان به خودکشی و بی مبالاتی های اخلاقی و اعتقادی، در خواهیم یافت که چه بسیار جرایم و ناهنجاری های اجتماعی ناشی از ضعف در تدوین برنامه های همه جانبه برای کنترل و در مدار قرار دادن ظرفیت های والای نیروی جوان است.سوگوارانه باید گفت که در این بین چه استعدادهایی که به بی راهه رفته و چه نیروهایی نخبه ای که مهاجرت کرده و با این عمل خود پدیده نامبارک “فرار مغزها “را شکل و بسط داده اند.
اینجاست که ضمن قدردانی از این اقدام ستودنی استاندار خوزستان و با درک شایسته شرایط زمانی، بهتر آن است که طرح مذکور و اقدامات مشابهه آن هرچه سریعتر رخت عمل پوشیده و با ورود به حوزه تقنینی و تبدیل آنان به یک قانون،دستورالعمل و یا آیین نامه لازم الاجرا، و همچنین با مد نظر قرار دادن قوانین حمایتی در این راستا ضمن تبیین کلیه ابعاد آن و توصیف نقشه راه،به وضع ضمانت های اجرایی خاص برای عدم اجرای دقیق استفاده از انگیزه و توان و دانش و بصیرت این طیف گسترده از نیروی انسانی پرداخته شود.
