باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ صادق شهبازي: وقتی سخن از عشق به میان می آید، همه ی ذهن ها ناخود آگاه به سوی عشق بین دو هم نوع می رود و اسطوره های عشق و عاشقی در ذهن نقش می بندند،اما من عشق را در وجود مردی دیدم که تمام هستی و توانش را برای اعتلای ورزش و نام مسجدسلیمان،خوزستان و ایران گذاشت. مردی از جنس پولاد که ناملایمات زندگی هرگز نتوانست قامت او را خم کند، آمد… ماند… مبارزه کرد و به بیشترین افتخارات ورزشی دست یافت. مردی که همه ی وجودش را وقف ورزش کرد و خیلی ها از پرتو وجودش استفاده کردند، همیشه مصلحت جمع را در نظر می گرفت و از تک روی ها و بد اخلاقی ها بیزار بود.در هر میدانی به عنوان مربی قدم می گذاشت همه برای مقام دوم می جنگیدند و کسی فکر قهرمانی به ذهنش خطور نمی کرد، با دستان خالی کارهایی می کرد که هیچ کس را یارای انجامش نبود و به جرأت می توان ایشان را استاد بلامنازع مربی گری وزنه برداری ایران و آسیا نامید.
استاد محمدزمان مهمدی،مرد میادین سخت و نبردهای هولناک،گرچه بختیاری و خوزستانی بود ولی شخصیتی ملی و بین المللی داشت که بی انصافی ست نام بزرگ ایشان را در جغرافیای کوچکی محصور کنیم.
زنده نام “محمدزمان مهمدی کرتلایی” مردی از جنس مردم و برای مردم در دوم شهریور 1325 دیده به جهان گشود.ایشان به خاطر عشق و علاقه ای که به کار تعلیم و تربیت داشتند، وارد آموزش و پرورش شدند و شغل شریف معلمی ورزش را پیش گرفتند. استاد مهمدی در طول عمر پر برکتشان شاگردان زیادی را تحویل وزنه برداری ایران دادند که شاخص ترین آنها نواب نصیرشلال نایب قهرمان المپیک است.
افتخارات جاوید نام استاد مهمدی بیشمارند که گوشه ای از آن ها را از نظر می گذرانیم:
ریاست هیأت وزنه برداری استان خوزستان
مربی تیم ملی وزنه برداری ایران
27 سال رئیس انجمن آموزشگاههای استان خوزستان
داور و مربی بین المللی وزنه برداری
سه عنوان قهرمانی و پنج نایب قهرمانی آسیا به عنوان مربی
عضو کمیته ی مربیان وزنه برداری ایران
و خیلی افتخارات دیگر…
زنده یاد استاد مهمدی در هشت فروردین 1393 بر اثر تصادف در محور اهواز-مسجدسلیمان جان به جان آفرین تسلیم کرد.
روحش شاد و نام بزرگش جاودان…
شاگرد زنده یاد
یاد ونامش همیشه جاوید باد
یادش گرامی باد …
روحش شاد وقرین رحمت باریتعالی باد