مسعود رضاييان: من به عنوان ناخدا متهم شماره یک هستم و خودم را اخراج می​کنم

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- مدیرعامل باشگاه نفت مسجدسلیمان گفت: کشتی ما به گل نشست و به ساحل نرسید و من به عنوان ناخدا متهم شماره یک هستم و خودم را اخراج می​کنم.به گزارش سايت خبري باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان، مسعود رضاییان اظهار کرد: آنچه مسلم است تیم نفت مسجدسلیمان با یک برنامه​ریزی بلندمدت وارد لیگ برتر نشد و به این موضوع شک نداشته باشید. آمادگی مقابله در لیگ برتر برای تیمی که از لیگ یک بالا آمده است، یک توان مضاعف می​خواهد. یک تیم لیگ یکی نمی تواند مستقیما، با همان ساختار، شکل و با پول گذشته​اش وارد لیگ برتر شود.

وی افزود: وقتی تیمی به لیگ برتر می​آید باید به داشته​های خودش در زمانی که در لیگ یک بوده است به مراتب بیفزاید تا بتواند در سال اول حضورش در لیگ برتر بماند. به عنوان نمونه می​توان به پدیده اشاره کرد. این تیم از لیگ یک به لیگ برتر آمده و بودجه​ای که برای آن در نظر گرفتند، مطمئنا دوT سه برابر بودجه سال گذشته‌اش بود و توانست خودش را نگه دارد.

مدیرعامل باشگاه نفت مسجدسلیمان بیان کرد: اما متاسفانه نه تنها مبلغی به بودجه ما افزوده نشد، حتی مبالغی را که می​توانستند به عنوان پول به صورت مرتب به بازیکنان بدهند، پرداختی نکردند و این در واقع سرآغاز سرنوشت تاریک ما بود.

وی درباره عدم حمایت‌ها از نفت مسجدسلیمان گفت: نمی​دانم نگاه مسوولان بالادست به تیم ما چه بود ولی آنچه من می​بینم این است که ما، ماه​ها و هفته​های بسیار سختی را گذراندیم و به اینجا رسیدیم که می​بینید. ما در واقع با چنگ و دندان، غیرت و تعصب کارمان را جلو بردیم که این در لیگ حرفه​ای جواب نمی​دهد و اینطور مسایل برای لیگ​های دسته دو و سه است. سال گذشته گهر دورود را هم دیدید که چنین وضعیتی داشت. البته ممکن است تیم​هایی هم به همین صورت به لیگ برتر بیایند و بمانند که به این موضوع هم شک نکنید.

رضاییان در ادامه درباره اتفاقات و حواشی به وجود آمده در بازی روز گذشته در ورزشگاه مسجدسلیمان، عنوان کرد: ۱۰ هزار جمیعت را نمی​توان با تعهد نگه داشت و این کار نه تنها از وظیفه من بلکه از وظیفه همه خارج است. اشتباهی هم که هواداران ما مرتکب می​شوند این است که از مسوولان شهری انتظار کمک مالی دارند، در حالی که نماینده مجلس، فرماندار، شهردار، شورای شهر و رییس شرکت نفتی که در این جا هست اجازه ندارند که به ما پول بدهند، بلکه آن‌ها می‌توانند به ما امکانات، اتوبوس، غذا و مکان بدهند. به هر حال هیچ کدام از این مسوولان اجازه پرداخت پولی به ما نداشتند و اگر این کار را انجام می​دادند، غیرقانونی بود و فردای آن روز باید جواب می​دادند.

وی ادامه داد: نگاه و تصور هواداران این است که یک نفر در شهر نمی​خواست تیم بماند، در حالی که مسوولان شهری حال یکی بیشتر، یکی کمتر در حد توان کمک کردند و به این صورت نبود که فلان شخص نمی​خواسته که تیم در لیگ بماند. بحث​های مالی به صورتی است که تیمی قبل از این‌که بخواهد به لیگ برتر بیاید باید از قبل برای آینده​اش برنامه​ریزی و بودجه​اش را تامین کرده باشد و مشخص کند که می​خواهد قهرمان لیگ برتر شود، ​سهمیه کسب کند یا در لیگ بماند که هر کدام از این​ها یک بودجه​ای را می​طلبد.

مدیرعامل باشگاه نفت مسجدسلیمان درباره امکان خرید امتیاز و تیم​داری در لیگ برتر، گفت: من قبلا هم گفتم اگر کسی می‌خواست پولی را برای خرید کنار بگذارد با یک دهم آن می​توانستیم همین تیم را نگه داریم. در نظر بگیریم که قیمت خرید یک تیم لیگ برتری ۳۰ میلیارد تومان است که اگر سه میلیارد تومان به ما می​دادند، تیم سقوط نمی​کرد.

وی افزود: ما سال آینده باید در لیگ یک کار کنیم و قاعدتا در آن جا مشکل مالی نخواهیم داشت. ما امسال سه و نیم میلیارد تومان هزینه کردیم و این در حالی است که می​توان در لیگ یک ۱۰ میلیارد تومان هزینه کرد و این تناقضات وجود دارد. پس نگاه ما چیست و می​خواهیم چه کار کنیم؟ ظاهرا از نظر قانون هرچه در لیگ یک هزینه کنیم، اشکالی ندارد! این قانون پاسخگو نیست و تیمی که مردم این همه آن را دوست داشتند، دیگر نباید در لیگ برتر باشد. چرا که نمی​توانند برای آن هزینه کنند و این موضوع برای نفت مسجدسلیمان صدق می​کند و اکنون قانون‌گذاران باید این موضوع را بررسی کنند.

رضاییان درباره ۲۰ تیمی شدن لیگ یک و سخت​تر شدن شرایط برای صعود به لیگ برتر، گفت: هزینه​های رفت و برگشت ما و خستگی​ها زیاد می​شود و هر کسی می​خواهد در این لیگ قهرمان شود، باید کفش آهنی بپوشد.

وی در پایان عنوان کرد: من تا ۱۵ خرداد که قرارداد دارم در خدمت باشگاه هستم و پس از آن درباره ادامه همکاری تصمیم​ می‌گیرم. کشتی ما به گل نشست و به ساحل نرسید و من هم به عنوان ناخدای آن متهم شماره یک هستم و برای تنبیه خودم هم که شده، خودم را اخراج می​کنم. به هر حال شاید مقصر خود من بودم و اگر فرد دیگری بود شاید به آن پول می‌دادند و شاید قانون درباره آدم​ها فرق می​کند!