یکی از بهترین راهکارها به این صورت می باشد که مدیران مدارس با هماهنگی مسئولان ذیربط، امکان بازدید نوجوانان و جوانان از مراکز نگهداری معتادان را فراهم آورند تا به صورت عینی با خانمان‌سوزی اعتیاد آشنا شوند و مشاهده کنند که چگونه مواد مخدر یک انسان را به تباهی می‌کشاند.
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- رویا معمارنژادیان: اعتیاد در لغت به معنای عادت کردن و یا خوی کردن به چیزی است و احساس نیاز شدید به استعمال دارو و تهیه آن از هر طریق ممکن و وجود علاقه شدید به افزایش مداوم میزان مصرف دارو است.
اعتیاد به مواد مخدر به عنوان جدی ترین مسأله اجتماعی ایران، وجوه مختلف جامعه شناسی، روان شناسی، حقوقی، سیاسی و … دارد. به اعتقاد تحلیل گران اجتماعی، اعتیاد به مواد مخدر، به عنوان یکی از مسائل پیچیده اجتماعی در عصر حاضر است که زمینه ساز بروز بسیاری از آسیب ها و انحرافات اجتماعی می باشد و علی الظاهر به نظر می رسد، اعتیاد تکیه گاهی برای فرار از مسئولیت ها و ثانیه هایی از فکر و خیال خنثی در آینده ای نامعلوم شده است.
متاسفانه کشور به دلیل شرایط خاص و همجواری با مراکز عمده تولید کننده مواد مخدر و قرار گرفتن در بهترین و کوتاه ترین مسیر ترانزیت، در چند دهه اخیر گذرگاه انتقال مواد مخدر از افغانستان به اروپا بوده است. وجود زمینه های رشد و گسترش مواد مخدر در ایران و قاچاق آن که هم اکنون به یک تجارت زیرزمینی تبدیل شده است که مسئولین باید فکر جدی و چاره ای برای قاجاق مواد مخدر بیاندیشند.
بر اساس گزارشات واصله و صحت تحقیقات انجام شده از سوی اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس شوارای اسلامی، نزدیک به 14 میلیون از افراد جامعه در معرض تهدیدات اجتماعی و اعتیاد قرار دارند.
مواد مخدر به طور معمول بعد از اعتیاد به سیگار و دخانیات صورت می گیرد و در واقع مصرف دخانیات به عنوان گذرگاه ورودی سوء مصرف مواد مخدر و روانگران به شمار می آید.
از همین روی، متأسفانه جدیت مورد انتظار در برخورد با مصرف دخانیات (سیگار و قلیان) توسط نوجوانان حتی در قهوه‌خانه‌‌ها و اماکن عمومی به عمل نمی آید. بطوری‌که مصرف سیگار و قلیان برای نوجوانان(آنچه در عمل مشاهده می‌شود) آنان را در معرض خطر درگیر شدن در سوءمصرف موادمخدر و روانگردانها قرار می‌دهد.
نظارت خانواده‌‌ها بر گذران اوقات فراغت نوجوانان به شدت کاهش پیدا کرده است، صرف‌نظر از بهانه‌‌های مختلف اقتصادی و معیشتی که توسط والدین در این خصوص ابراز می‌شود و خانواده ها مسئول مستقیم و اصلی تربیت فرزندان هستند و واگذاری مسئولیت تربیت و آموزش و صیانت از فرزندان به دولت یا جامعه یا نهاد‌های دیگر نوعی سلب مسئولیت والدین به شمار می‌رود .
شروع مشکل مبهم این آفت از خانواده شروع می شود! و اگر نوجوان و جوان توجه و احترام لازم را از خانواده که دنیای اول آنها می باشد، دریافت نکند آن را در دنیای دوم خود که دوستان و همسالان او هستند می جوید.
نوجوان و جوانان به راهنمایی، اعتماد، انضباط، درک متقابل، دلسوزی و محبت نیاز دارد. اگر این احتیاجات او در خانواده تأمین نشود جوان دچار درماندگی و ناتوانی در کنترل موقعیت زندگی می شود و کم کم رو می آورد به جا و مکانی که او را از قید و بند آزاد کند.
از همه ی این اتفاقات فاجعه انگیز و هولناک تر ، پایین آمدن سن اعتیاد و آسیب های اجتماعی در کشور می باشد و به گونه ای است که کودکان را هم در بر می گیرید و این از شاهکار های مسئولین می باشد که در غفلت خویش سپری می کنند!.
باتوجه به تمایل نوجوانان و جوانان به مصرف روانگردانها اطلاع‌رسانی و هشداردهی درمورد آثار سوء این مواد باید از سطح مدارس آغاز شود و اما در طی اقدامات تأمل بر انگیز برخی از کارشناسان و … تنها حرف زدن در مورد اثرات منفی مواد مخدر بر روی جامعه را یاد گرفته اند نه راه کار!.
یکی از بهترین راهکارها به این صورت می باشد که مدیران مدارس با هماهنگی مسئولان ذیربط، امکان بازدید نوجوانان و جوانان از مراکز نگهداری معتادان را فراهم آورند تا به صورت عینی با خانمان‌سوزی اعتیاد آشنا شوند و مشاهده کنند که چگونه مواد مخدر یک انسان را به تباهی می‌کشاند و ایجاد شغل برای جوانان کمک بزرگی به حل مشکل اعتیاد است.
در پایان به نظر می رسد یک نکته قابل ذکر باشد، خطر گسترش اعتیاد حتی می‌تواند موجب بروز آسیب‌های اجتماعی متعددی در اجتماع شود و تا دیرتر تشده است، لطفا مسئولین محترم ! به فکر راه حل مناسبی برای این معضل در جامعه باشید و اما شما چه پیشنهادی به مسئولین دارید!؟
یکی از بهترین راهکارها به این صورت می باشد که مدیران مدارس با هماهنگی مسئولان ذیربط، امکان بازدید نوجوانان و جوانان از مراکز نگهداری معتادان را فراهم آورند تا به صورت عینی با خانمان‌سوزی اعتیاد آشنا شوند و مشاهده کنند که چگونه مواد مخدر یک انسان را به تباهی می‌کشاند.
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- رویا معمارنژادیان: اعتیاد در لغت به معنای عادت کردن و یا خوی کردن به چیزی است و احساس نیاز شدید به استعمال دارو و تهیه آن از هر طریق ممکن و وجود علاقه شدید به افزایش مداوم میزان مصرف دارو است.
اعتیاد به مواد مخدر به عنوان جدی ترین مسأله اجتماعی ایران، وجوه مختلف جامعه شناسی، روان شناسی، حقوقی، سیاسی و … دارد. به اعتقاد تحلیل گران اجتماعی، اعتیاد به مواد مخدر، به عنوان یکی از مسائل پیچیده اجتماعی در عصر حاضر است که زمینه ساز بروز بسیاری از آسیب ها و انحرافات اجتماعی می باشد و علی الظاهر به نظر می رسد، اعتیاد تکیه گاهی برای فرار از مسئولیت ها و ثانیه هایی از فکر و خیال خنثی در آینده ای نامعلوم شده است.
متاسفانه کشور به دلیل شرایط خاص و همجواری با مراکز عمده تولید کننده مواد مخدر و قرار گرفتن در بهترین و کوتاه ترین مسیر ترانزیت، در چند دهه اخیر گذرگاه انتقال مواد مخدر از افغانستان به اروپا بوده است. وجود زمینه های رشد و گسترش مواد مخدر در ایران و قاچاق آن که هم اکنون به یک تجارت زیرزمینی تبدیل شده است که مسئولین باید فکر جدی و چاره ای برای قاجاق مواد مخدر بیاندیشند.
بر اساس گزارشات واصله و صحت تحقیقات انجام شده از سوی اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس شوارای اسلامی، نزدیک به 14 میلیون از افراد جامعه در معرض تهدیدات اجتماعی و اعتیاد قرار دارند.
مواد مخدر به طور معمول بعد از اعتیاد به سیگار و دخانیات صورت می گیرد و در واقع مصرف دخانیات به عنوان گذرگاه ورودی سوء مصرف مواد مخدر و روانگران به شمار می آید.
از همین روی، متأسفانه جدیت مورد انتظار در برخورد با مصرف دخانیات (سیگار و قلیان) توسط نوجوانان حتی در قهوه‌خانه‌‌ها و اماکن عمومی به عمل نمی آید. بطوری‌که مصرف سیگار و قلیان برای نوجوانان(آنچه در عمل مشاهده می‌شود) آنان را در معرض خطر درگیر شدن در سوءمصرف موادمخدر و روانگردانها قرار می‌دهد.
نظارت خانواده‌‌ها بر گذران اوقات فراغت نوجوانان به شدت کاهش پیدا کرده است، صرف‌نظر از بهانه‌‌های مختلف اقتصادی و معیشتی که توسط والدین در این خصوص ابراز می‌شود و خانواده ها مسئول مستقیم و اصلی تربیت فرزندان هستند و واگذاری مسئولیت تربیت و آموزش و صیانت از فرزندان به دولت یا جامعه یا نهاد‌های دیگر نوعی سلب مسئولیت والدین به شمار می‌رود .
شروع مشکل مبهم این آفت از خانواده شروع می شود! و اگر نوجوان و جوان توجه و احترام لازم را از خانواده که دنیای اول آنها می باشد، دریافت نکند آن را در دنیای دوم خود که دوستان و همسالان او هستند می جوید.
نوجوان و جوانان به راهنمایی، اعتماد، انضباط، درک متقابل، دلسوزی و محبت نیاز دارد. اگر این احتیاجات او در خانواده تأمین نشود جوان دچار درماندگی و ناتوانی در کنترل موقعیت زندگی می شود و کم کم رو می آورد به جا و مکانی که او را از قید و بند آزاد کند.
از همه ی این اتفاقات فاجعه انگیز و هولناک تر ، پایین آمدن سن اعتیاد و آسیب های اجتماعی در کشور می باشد و به گونه ای است که کودکان را هم در بر می گیرید و این از شاهکار های مسئولین می باشد که در غفلت خویش سپری می کنند!.
باتوجه به تمایل نوجوانان و جوانان به مصرف روانگردانها اطلاع‌رسانی و هشداردهی درمورد آثار سوء این مواد باید از سطح مدارس آغاز شود و اما در طی اقدامات تأمل بر انگیز برخی از کارشناسان و … تنها حرف زدن در مورد اثرات منفی مواد مخدر بر روی جامعه را یاد گرفته اند نه راه کار!.
یکی از بهترین راهکارها به این صورت می باشد که مدیران مدارس با هماهنگی مسئولان ذیربط، امکان بازدید نوجوانان و جوانان از مراکز نگهداری معتادان را فراهم آورند تا به صورت عینی با خانمان‌سوزی اعتیاد آشنا شوند و مشاهده کنند که چگونه مواد مخدر یک انسان را به تباهی می‌کشاند و ایجاد شغل برای جوانان کمک بزرگی به حل مشکل اعتیاد است.
در پایان به نظر می رسد یک نکته قابل ذکر باشد، خطر گسترش اعتیاد حتی می‌تواند موجب بروز آسیب‌های اجتماعی متعددی در اجتماع شود و تا دیرتر تشده است، لطفا مسئولین محترم ! به فکر راه حل مناسبی برای این معضل در جامعه باشید و اما شما چه پیشنهادی به مسئولین دارید!؟
