باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- هرمز علی‌پور که به 70 سالگی قدم گذاشته شاعری است که سال‌ها بی‌حاشیه در متن شعر زیسته است.
این شاعر پیشکسوت به مناسبت روز تولدش، از خودش و سال‌هایی که پشت سر گذاشته می‌گوید.
متولد چهارم اسفند سال 1325 است که در شناسنامه دهم ثبت شده است. در ایذه از شهرستان‌های استان خوزستان به دنیا آمده؛ ایذه گرمسیر بختیاری. چهارساله که می‌شود به همراه خانواده به مسجدسلیمان کوچ می‌کند و تا 32 سالگی در این شهر می‌ماند. سپس به اهواز می‌رود. در این بین حدود سه سال هم در اصفهان زندگی می‌کند و در حال حاضر در استان البرز ساکن است.
از بین شغل‌ها معلمی را برمی‌گزیند و همزمان در رشته ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل می‌شود. پس از 30 سال کار در آموزش و پرورش بازنشسته شده است.
سرودن شعر را از نوجوانی آغاز می‌کند اما به شکل جدی از 20 سالگی شعرهایش در مجلاتی همچون «فردوسی» و «جوانان» منتشر می‌شود. شعر را با کلاسیک‌گویی در قالب‌هایی همچون دوبیتی و غزل آغاز می‌کند، اما در کنارش شعر سپید هم می‌گوید. در ادامه از 28 سالگی تمام ذهنش را بر شعر سپید متمرکز می‌کند.
همیشه در مطبوعات حضور داشته و دارد اما می‌گوید هیچ‌گاه مدیریت ارگان مطبوعاتی یا شعری را برعهده نگرفته است. تا سال 60 کتابی منتشر نمی‌کند اما در این سال «با کودک و کبوتر» را به چاپ می‌رساند.
می‌گوید در این دوره شعری بوده که مرحوم منوچهر آتشی مسئول وقت بخش شعر «تماشا»، او و چند شاعر دیگر را به عنوان «شاعران شعر ناب» معرفی می‌کند؛ از نظر سنی حدود 10 سال از سایرین جوان‌تر بوده و از نظر سابقه شناخته‌شده‌تر.
در سال 70 از این شاعر مجموعه «نرگس فردا» منتشر می‌شود که می‌گوید از بهترین شعرهای نابش تشکیل شده است. اما به گفته خودش، پس از آن به شکل فردی‌تر و منحصرتری روی می‌آورد و در جست‌وجوی فردیت اندیشه‌ای است. معتقد است از این پس شعرش فقط رنگ و بوی نگاه و فکر خودش را دارد.
از این شاعر تا کنون کتاب‌های زیادی منتشر شده است که از میان آن‌ها می‌توان به سپیدی جهان، کودک و کبوتر، نرگس فردا، الواح شفاهی، اوراق لاژورد، علف یونانی به لغت عذرا، دفتر شطرنجی، فاخته هیمالیا، ریحان آلفابت و گیاه کهکشان اشاره کرد.
هرمز علی‌پور درباره خودش می‌گوید: من کسی نیستم که خودم را به شعرم سنجاق کنم و مبلغ خودم باشم. تاکنون 50 سال بی‌حاشیه و بدون این‌که ارگان مطبوعاتی یا شعری دستم باشد در حوزه شعر کار کرده‌ام و خوشبختانه شاعری شدم که چهار دهه است نسبت به شعرم عنایت نشان داده می‌شود.
می‌گوید تا 40 سالگی به شدت فردی سیاسی بوده و در این گیر و دار بسیار خسارت دیده ولی خودش اظهار می‌کند: در حال حاضر مثل جوانی سیاسی نیستم. معتقدم شان شعر و شاعر از مسائل سیاسی فراتر است. امروزه نگاهم و ساعتم را با نظرات و قضاوت‌هایی که براساس احساسات است تنظیم نمی‌کنم. در واقع جهان را با نگاه شاعری می‌بینم که 70 سالش است و از خودش توقع دارد مثل جوان 20 یا 30 ساله هیجانی رفتار نکند.
می‌گوید از دوران دبیرستان ادبیات کلاسیک ایران را به خوبی خوانده بود و همچنان می‌خواند؛ از دیگر سو ادبیات جهان را نیز دنبال می‌کند و به همین سبب بر ادبیات مسلط است.
این شاعر بیان می‌کند: شاعر نیاز به معرفی، تبلیغ و مسابقه ندارد. آن‌چه مسلم است این است که روزی ادبیات امروز ما بازخوانی خواهد شد. امیدوارم شعر امروز در حد شعر قدیم، فرهنگ، دانش و معرفت داشته باشد.
کلیات آثار هرمز علی پور در دست انتشار است که در دو یا سه جلد منتشر خواهد شد. همچنین گزیده اشعارش قرار است به انتخاب خودش منتشر شود. کتابی هم از مکاتباتش با شاعران معاصر همچون منوچهر آتشی، محمد حقوقی، سیاوش کسرایی و شاعران جوان در دست گردآوری است. خاطرات، نقطه‌نظرات و مصاحبه‌های او با مطبوعات نیز در کتابی جمع آوری خواهد شد.
آخرین اثر در حال انتشار این شاعر مجموعه شعر «به کوچه زنبق» شامل نزدیک به 70 شعر است که قرار است تا نمایشگاه کتاب 95 در دسترس قرار بگیرد.
هرمز علی‌پور به مناسبت تولدش یکی از شعرهایش را در ایسنا به مخاطبان خود هدیه می‌دهد:
یعنی همین است که تو می‌گویی
یعنی همین است که می‌بینی
از تولدت که
در صداهای ناهنجار
روی می‌داد
.
بعد از جوانی که رد شدی
دیدی که نمی‌توان او را دید
تا در ادامه بگویی
از آن‌چه می‌توان به اردیبهشت تغییر کرد
.
در مرگ شبیه تو می‌شود در نام
همین که آدم‌ها
بر خط درخت و رود
دست تکان می‌دهند به یکدیگر
.
پانوشت:
دوست داشتم
در روز تولدم
تو به من تبریک بگویی
.
دارم می‌میرم
بر گورم می‌آیی برای گریه؟
تشکر فراوان از سایت خوبتون
اگر ممکنه هر هفته یک بخش رو اختصاص بدید به معرفی و چهره های بختیاری و شهرمون
و همینطور معرفی کتاب …. تشکر