باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ داريوش مهدي پور: شاید این سخن حکیمانه که بر گرفته از تعالیم ناب اسلامی است را بارها شنیده و یا خوانده ایم که« عقل سالم در بدن سالم است»، این کلام بر سلامت تن و روان توأمان تأکید دارد و هردو را لازم وملزوم هم می داند. اسلام که دین هدایت است، یکی از زمینه های اصلی فراگیری تعالیم وآموزه های دینی و عمل به آنها را در رسیدن انسان به کمال مطلوب، سلامت نفس می داند.
آموزش و پرورش اسلامی نیز که برپایه تعلیم و تربیت دینی استوار گردیده است توجه به این امر را از جمله ضروریات برمی شمارد. در این اندک مقال برآنیم تا با پرداختن به دو مطلب مهم ، اهمیت موضوع مورد بحث را یادآور شویم.مواردی که اگر آن ها را جدی نگیریم کم کم به یک معضل اجتماعی غیر قابل کنترل تبدیل خواهند شد.
اول- در سالیان نه چندان دوربا همکاری وتعامل خوب میان آموزش و پرورش و شبکه بهداشت شهرستان مسجدسلیمان و با بهره مندی از وجود مربیان بهداشت و بهیاران تلاش گر در سطح مدارس، آموزش و کنترل مسائل بهداشتی به شکل نسبتاً قابل قبولی (با توجه به امکانات موجود) انجام می گرفت اما متأسفانه این همکاری های سازنده به مرور زمان به سطح بسیار پایینی تنزل یافته است و همین مسئله باعث شده که بعضی از بیماری های مسری در بین دانش آموزان به سرعت همه گیر شود. هر چند امروزه با آموزش هایی که از طریق رسانه ها به ویژه تلویزیون داده می شود سطح آگاهی مردم بالاتر از گذشته است، اما از آنجا که کودکان و نوجوانان در رعایت مسائل بهداشتی معمولا” تنبلی می کنند، می توان با تمیز و قابل استفاده نگه داشتن سرویس های بهداشتی مدارس و استفاده از صابون مایع در مخازن مخصوص، سطل های زباله درب دار، نظافت کلاس ها هر روز پس از پایان وقت مدرسه، شستن کلاس ها حداقل ماهی یکبار و از همه مهمتر فعالیت و حضور مستمر مربیان و رابطین بهداشت با آموزش صحیح و علمی مسائل بهداشتی، می تواند در حفظ سلامتی دانش آموزان نقش مؤثرتری داشته باشد و بی شک در چنین محیط سالمی تعلیم و تربیت به شکل بهتری انجام خواهد گرفت.
دوم- آوردن تلفن همراه توسط دانش آموزان مقاطع راهنمایی و بالاتر و استفاده از آن در کلاس درس و به هنگام تدریس معلم می رود که کم کم به یک معضل اجتماعی تبدیل شود. ارسال آهنگ ها و پیامک ها و تصاویر و کلیپ های غیر اخلاقی و حتی اخیرا” دریافت برنامه های شبکه های تلویزیونی و همچنین ماهواره ای عملا” دانش آموزان را از فضای آموزشی کلاس درس وارد دنیای دیگری می نماید.
با توجه به خصوصیات جسمی و روانی دورة نوجوانی همچون رؤیا پردازی، تغییرات هورمونی (بلوغ جنسی) و شیفتگی در مواجهه با مسائل جذاب و تحریک کننده و متأسفانه به دلیل عدم فرهنگ سازی مناسب در استفاده درست از تلفن همراه، این وسیله خود عامل بسیاری از انحرافات خواهد شد و سلامت روانی فرزندانمان را به خطر می اندازد.
ضمن این که توجه خانواده های گرامی را به این مهم جلب می کنیم، از آنان انتظار می رود در کنترل و استفاده صحیح از تلفن همراه به فرزندان خود آموزش های لازم و ضروری را انتقال دهند.
مدیران و مشاوران آموزشی و پرورشی هم با برنامه ریزی و آموزش صحیح و کنترل در مدرسه می توانند از ایجاد اختلال در فرایند آموزش جلوگیری کنند. به طور مثال می توان در موقع ورود دانش آموزان به آموزشگاه تلفن های همراه آنان را تحویل گرفته و در پایان ساعت کار مدرسه به آن ها باز گرداند که البته بعضی مدیران این کار را در بعضی از مدارس انجام می دهند.
امیدواریم با همکاری مفید و سازنده خانواده ها و مدرسه فرزندانی سالم و عالم برای آبادانی ایران اسلامی و سر افراز تربیت کنیم.
با سلام. تشكر مي كنم از آقاي مهديپور عزيز. واقعا بردن موبايل به مدارس يكي از معضلاتي است كه مثل يك سرطان در حال فراگيري است. مشكلي كه بسار نگران كننده است. اميدوارم مسئولين محترم آموزش و پرورش در سال تحصيلي جديد حتما براي اين مشكل چاره جويي كنند.