باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- معلم یک واژه نیست، یک اصطلاح و لغت نیست. معلمی یه مفهوم است ، مفهومی که ریشه و خاستگاه آن از فهم می آید. معلم فهم و فکر و فکرت است. رسالت همه ی پیامبران ،معلمان و مصلحان بشری آگاهی بخشی به جامعه بشری بوده تا شاید به یمن فضیلت فهم و آگاهی، جامعه به رفاه و آرمان اتوپیایی برسد و از این رهگذر، بشریت به سرمنزل مقصود برسد. آگاهی بخشی همان وظیفه خطیری ست که ایجاد فهماندن می کند. تولید فکر، فهم و دانش ،آرزوی دیرینه همه ی معلمان، مربیان ،منادیان، پیامبران و پیام آوران روشنایی و نور، در طول تونل تاریک تاریخ بوده است. پیامبران همان مربیان بزرگی بودند که برای مبارزه با جهل و خرافات قیام کردند. سلاح و صلاح آنان در این مبارزه نابرابر ایجاد فهم و دانایی بود. روشنگری ، فهماندن و فرایندفکر غایت کار هر مربی و معلمی هست. ارسطو در جایی در توصیف خداوند بیان کرده است “خداوند فکر فکر است”. ارسطو چه زیبا توصیف می کند خالق را . همان توصیفی که معلم به ضرورت کار خویش در صدد آموزش آن است . ” فکر کردن ” و بی جهت نیست که ارسطو را معلم اول می نامند ، نام زیبا و با مسمایی که برازنده ارسطو بود. هر چند که در گذر کهن روزگار سقراط را هم نباید فراموش کرد. کسی که مدام از درد فهماندن رنج می برد و ترجیع بند سخنانش این بود که می گفت ” من خر مگس فکری جوانان شهر آتن هستم ” . و رسالتش را بیداری فکری جوانان آتن می دانست که افکارشان تدخیر شده بودند. و سرانجام این معلم مکتب ارسطو، در راه بیداری افکار جمود شده جوانان جامعه و جهد جهالت به اعدام محکوم شد. اما تولید فکر و دانش مرغوب ترین کالای جهان مدرن و پست مدرن امروزی ست که کیفیت آن بستگی به عنصر فهم جامعه دارد. دنیای سیاست نیز شبیه بازار تجارت جهانی است.هرکسی کالای با کیفیت تر و مناسب تری تولید کند که همگام با تغییرات جهانی و هماهنگ با نیازهای مردم باشد سود بیشتری خواهد برد و موفق تر است.
هرچه عرضه ی بازار سیاست ، مردم پسندتر باشد تقاضا نیز بیشتر خواهد شد. بنابراین هرکس چشمم را به روی تغییرات دنیای پیرامونی بست و در مقابل تحولات منفعل گشت و نیازهای روز جامعه را نادیده انگاشت، با چالش های عدیده ای مواجهه خواهد شد، و بازارش کساد خواهدشد و روزی باید کرکره دکان سیاستش را پایین بکشد و درب مغازه بنویسد تعطیل است.
جان کلام این که پیامبران به عنوان یک آگاه گر خود را نه یک قدیس بلکه یک معلم می دانستند.مصلحان تاریخ همچون سقراط ، ارسطو ، فارابی ، ابوعلی سینا و سهروردی نیز خود را یک مربی و آگاه گر می نامیدند.لذا اجتماع ، زمانی به یک جامعه پیشرفته و پیشرو تبدیل خواهد شد که قداست و منزلت معلم معلوم و محفوظ باشد. و معلم دغدغه ای جز روشنگری و آگاهی بخشی نداشته باشد. من معلم هستم . درد فهمیدن و فهماندن و مفهوم شدن همگی مال من است “. و این درد را به هزار درمان ندهم.
