باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- شیخ عبدالله بختیاری معروف به شیخ پیاده متولد سال 1287 هجري شمسي ديده به جهان گشود. وي در اصل نامش سیف‌الله ویسی و از اهالی روستای شش‌بهره از توابع لردگان است که از همان کودکی روحش لطیف و سرشتش نیکو بود و به خاندان عصمت و طهارت علاقه و ارادت زیادی داشت.
در زمان رضا شاه که سیاستش سرکوب و قلع و قمع بزرگان به قصد تهذيب و سلوك به مدت 30 سال در همجوار مرقد مطهر مولي الموحدين حضرت اميرالمومنين علي عليه السلام شد و پس از آن به شهرستان قم بازگشت و تا آخر عمر در آنجا اقامت گزيد. اين عارف قبل از مهاجرت به نجف از آنجا كه كلانتر زاده و بزرگ زاده بود و املاك و اموال زيادي داشت همه را در سندي مكتوب، رسمي و شرعي وقف حضرت ابا عبدالله حسين عليه السلام كرد.
آسیف‌الله در کربلا و نجف کارگری می‌کرد و مزدش را به یکی از علمای آن زمان عراق می‌داد تا وی را با مسائل و معارف دینی آشنا کند او در عراق با ریاضت و عبادت به مقامات معنوی دست یافت و صاحب کرامات شد. شیخ عبدالله بیش از پنجاه مرتبه با پای پیاده به زیارت ائمه معصومین(ع) مشرف شد او از نجف و کربلا پیاده به قم و مشهد می‌رفت و در راه امامزادگان را نیز زیارت می‌کرد به همین خاطر به شیخ پیاده شهرت پیدا کرد.
دوستان و معاشران شیخ اشخاصی بودند که در زهد و تقوا و عرفان جایگاه والائی داشتند مثل ایت‌الله حاج شیخ مرتضی حائری، حاج اسماعیل دولابی، حاج شیخ محمد فکور یزدی و حاج حسین مظلومی از جمله این افراد بودند. شیخ عبدالله دنیا را به اندازه نیازش خواست و خداوند شیخ عبدالله را بزرگ کرد. پرهیز از خوردن مال حرام و شبهه‌دار از جمله خصایص این شیخ والارسته است.
شیخ در اواخر عمر خود به بیماری اوره مبتلا شد و یک هفته در بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی قم بستری شد و در شب بیستم ماه مبارک رمضان سال 1402 قمری مصادف با 11 تیرماه سال 62 هجری شمسی که سنش از هشتاد سالگی گذشته بود دار فانی را وداع و در قبرستان بقیع در راه قم به جمکران به خاک سپرده شد.
