چرا خانه ی کوچک ما نفت نداشت؟!/ طنز

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ پژمان كيماسي : یادمه بچه که بودیم وقتی کارتونی نشون میدادن که یک چاه نفت توی یک زمینی پیدا شده آنقدر صاحب زمین خوشحال می شد که سوار فواره ی نفت از دل زمین بیرون زده می شد و هی بلند بلند می خندید. ما هم همیشه وقتی این صحنه را می دیدیم اخم هامون می رفت تو هم و با خود می گفتیم چرا خانه ی کوچک ما نفت نداشت. اما حالا اوضاع فرق کرده . انگار آرزوهای من به واقعیت پیوست. تو دل خانه ی ما هم نفت درآمده هم گاز. طوری که چهارگوشه خانه پر شده از نفت. اما نمی دانم چرا پدر من مثل آن شخصیت کارتونی خوشحال نیست ؟! شاید هم این نفت، نفت خوبی نباشه، شاید هم نفتش چینی باشه. به هر جهت ما که نفهمیدیم با پیدا شدن این نفت دارا هستیم یا ندار؟! اگه دارا هستیم که چرا پدر خوشحال نیست؟ اگه هم ندار هستیم که هیچ می دانیم اوضاع از اینی که هست حتماً بدتر میشه.

رابطه پتروشیمی و ازدواج

دوستم را تو خیابون های زیبا و کاملاً صاف مسجدسلیمان دیدم. بعد از احوال پرسی های معمولی ازش سؤال کردم به هر جهت تکلیف ازدواج تو چی شد؟ رفت تو فکر و چند لحظه ای هیچ عکس العملی نشان نداد. بعد کمی ابروهاش رفت تو هم و با حالتی عصبانی و ناراحت و متعجبانه گفت: نمی دانم چکار کنم؟ سه ساله که منتظر این پتروشیمی بودم تا راه اندازی بشه. از همان روزهای اول هی مثل این زندانی ها روی دیوار اتاقم خط کشیدم. هر روز که از ساخت پتروشیمی می گذشت منم یک خط می کشیدم. حالا دیوارهای اتاق و خانه ما که هیچ دیوارهای تمام خانه های همسایه ها هم خط خطی شده ولی نمی دانم چرا هنوز در پتروشیمی هیچ استخدامی صورت نگرفته ؟ حتماً هنوز این پروژه کامل راه اندازی نشده وگرنه مطمئنم راه بیفته مشکل استخدام من که هیچ مشکل استخدام خیلی ها حل میشه. اونوقت می تونم با خیال راحت ازدواج کنم.  دوستم دیگه امان نداد و هی حرف می زد اگه پتروشیمی قراره نیروی غیر بومی بگیره ما چکار کنیم و از این حرف ها. زود ازش خداحافظی کردم وگرنه یکم دیگه صحبت های ما طول می کشید این دوستمان به پروژه انرژی هسته ای هم گیر می داد.