باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- کاروان رهروان راه شهداء در راستای معرفی گنجینه های ایثار و شهادت با مدیریت هیئت فرهنگی مذهبی حضرت رقیه بنت الحسین (ع) با حضور در منزل شهید نوجوان ۱۵ساله منوچهر باقری، یاد وخاطره اش را گرامی داشتند.
بسیجی عاشق ،شهید منوچهر باقری
در سال ۱۳۴۵ در روستای کنجد کار از توابع امازاده هفت شهیدان دیده به جهان گشود.
او در کودکی بزرگ ترین حامی خود یعنی پدر را از دست داد، روح شهید در طبیعت بکر منطقه سبز هفت شهیدان صیقل یافت، گر چه جسم او در منطقه ای دور از امکانات رفاهی رشد می کرد اما روح بلندش مستعد والاترین خصائص اخلاقی شد و با وجود سن کم، در میان خانواده، فامیل دوستان و همکلاسیان مظهر عطوفت و فداکاری ونوع دوستی گشت. بدین سان منوچهر فراز دیگری از شخصیت ممتاز و پنهان خود را آشکار ساخت.
او با وجود سن کم همه ی راه های ممکن را برای اتصال به خیل رزمندگان آزمود و بالاخره در این گیر و دار سخت و دشوار جواز حضور در جبهه های پر خطر را با موفقیت دریافت کرد و نشان داد قلبی که درون سینه اش گنجیده جز برای وصال به معبود، آرامشی را طلب نمی کند و برای به دست آوردن والاترین نشان زندگی مسیر دیگری را نخواهد پیمود.
منوچهر با همان صفا و صمیمیت خالص برگرفته از انس و الفت با امامزادگان هفت شهیدان علیهم السلام و طبیعت پاک روستایی پای به جبهه ها نهاد و هر کس او را می دید موجی از خلوص و ساده زیستی را در او مشاهده می کرد، در پس این ساده زیستی اما شخصیت مردی کامل، جسور و سری نترس و بی باک بود که در مقابله با دشمن بعثی و خونخوار پا به پای سرداران با تجربه تا دل خطرها را می پیمود.
آری داستان نوجوان ۱۵ ساله ی روستای کنجدکار هفت شهیدان، داستان هزاران شهید گمنام و به خون خفته ای است که گذشت سال ها و ماهها نمی تواند گرد و غبار فراموشی را بر نام بلند آنان بنشاند و شاید نوجوانان مسجدسلیمانی کم تر نام این بزرگ مرد کوچک را شنیده باشند.
شهید منوچهر باقری سرانجام در ۱۳۶۰/۷/۲۶به همراه شهید بزرگوار علیرضا رضایی در جبهه ی دهلاویه سوسنگرد مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و روح بلندش آسمانی شد.
پیکر پاک این شهید نوجوان در کنار مرقد امامزادگان هفت شهیدان پس از تشییعی با شکوه به خاک سپرده شد و مزار او سندی پر افتخار برای مردم دیار هزار شهید مسجدسلیمان و برگی از دفتر پر افتخار ملتی شد که اسماعیل هایش خود، با اصرار به قربانگاه معبود شتافتند.
آری دیار پر آوازه بختیاری هزاران گنجینه را در دل خود جای داده است و اینجا به راستی گهواره کوچک مردانی همچون منوچهر باقری هاست که نام شان به بزرگی کوه های پر صلابت سلسه جبال زاگرس استوار و یادشان همچون کارون خروشان در دل های مردمش جاری ست.
روحش شاد.و راه پاکش پررهرو باد.