باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ قباد باقری: از قدیم گفته اند آب نشانه ی حیات و آبادانی است، زیرا ادامه زندگی هر موجود زنده ای به آب بستگی دارد، بشر از دیرگاه هر جا رودخانه ای بوده، بر ساحل آن گرد آمده، چادرها بر پا کرده و یا روستاهایی را تأسیس نموده تا بتواند ضمن استفاده از مواهب آن، چرخه ی حیات خویش را نیز به حرکت در آورد و در طول تاریخ پیوسته و مستنداً، شاهد آن بوده ایم که تمدن و مدنیت، پس از زندگی غارنشینی به دشت ها و سواحل دریاها و رودخانه ها، جوی بارها و حتی چشمه سارها، به رشد و بالندگی رسیده و هرگاه دسترسی به این مواهب الهی کم تر میسر بوده ایرانیان از دیرگاه، با برخورداری از فن آوری ویژه، با حفر چاه و احداث قنات ها، به منظور دسترسی به سفره های آب زیرزمینی، آن ها را به سطح زمین هدایت و با برخورداری از چنین نعمت خدادادی، نیازهای خود را تامین می کردند، همان گونه که برادران عرب، از ابتدا گرداگرد ( واحه های آب و برکه ها نخل های خرما کاشته و آبادی ها و روستاها را نیز پی افکندند).
از سویی رودخانه کارون که از کوه رنگ که یکی از رشته کوه های سلسله جبال زاگرس میانی در استان چهارمحال بختیاری است سرچشمه می گیرد. پس از طی ۸۵۰ کیلومتر و عرض متفاوت که از دره های تنگ و عمیق در سرچشمه تا بستری پهن و گسترده در مصب و طولانی ترین رودخانه های کشور است که با خط مستقیم از فاصله ۲۰ کیلومتری شمال مسجدسلیمان عبور می کند. پیش از انقلاب اسلامی ایران پیوسته شاهد فریادهای العطش از بی آبی بودیم که تاثیر چندانی هم نداشت که خود حدیث دیگری است.
در سال ۱۳۳۲ با حفر تونل کوه رنگ به طول ( ۲۸۴۱ متر ) از آب سرچشمه ی این رودخانه به ظرفیت (۳۰ مترمکعب در ثانیه ) آب را به زاینده رود اصفهان منتقل کردند، این تونل در فصل خشکی و کم آبی می تواند بالغ بر (۲۲ ) متر مکعب آب به زاینده رود برساند و بعد تونل دوم که مکمل آن گردید تا مردم اصفهان بیشتر سیراب و باغات آنان سرسبزتر گردند. چند سال پیش بخشی از آب سرچشمه ی کارون را به منظور تامین آب آشامیدنی به استان یزد با فاصله ای بسیار طولانی و صرف هزینه های نسبتاً زیاد انتقال دادند. در زمان دولت های گذشته بحثی جدی بر سر انتقال آب از سرچشمه های کارون به رفسنجان واقع در استان کرمان مطرح گردید که با واکنش جدی مردم خوزستان و نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی موجه گردید که در نتیجه طرح مذکور مسکوت ماند.
اخیراً تونلی از بیرگان به سمت تنگ گزی به طول کیلومترها احداث و قرار است بخش دیگری از آب های سرچشمه ی کارون باز هم به زاینده رود ملحق گردد تا نیازهای اصفهان بیش از پیش تامین گردد، ظاهراً قرار است کمبودهای استان های دیگر را، استان های چهارمحال و بختیاری و مخصوصاً استان خوزستان تامین نمایند. از یک سو نفت خوزستان به عنوان سرمایه ی ملی نیازهای کل کشور را بر طرف می کند و مردم خوزستان مخصوصاً شهر مسجدسلیمان « ما در شهر نفت خیز خاورمیانه» باید از این نعمت خدادادی بهره ی چندانی نداشته باشند. حال سئوال مردم این است که چگونه می توانند با احداث خط لوله و حفر تونل و کانال و پمپاژ آب به خط مستقیم بیش از پانصد کیلومتر مزارع دیگر استان های کویری را سیراب کنند، اما نمی توانند کم تر از شانزده کیلومتر به خط مستقیم آب آشامیدنی جمعیت مسجدسلیمان را از رودخانه کارون تامین نمایند تا این شهرستان همانند دیگر شهرستان های کشور از آب ۲۴ ساعته برخوردار باشد. آیا این دُمل چرکین به عنوان یک معضل تا کی باید باقی بماند، بالاخره مشکل کار کجاست و پاسخگو کیست !؟.
از آن جایی که مسجدسلیمان علیرغم خدمات کم نظیری که به ایران کرده ، یکی از محروم ترین شهرهای کشور به شمار می رود و مردم این شهر اگر نه در فقر کامل، اما فاصله ی چندانی هم از آن ندارند، بنابراین چنین افرادی در فصل تابستان و در دمای حدود ۵۰ درجه ای، حداکثر می توانند از یک کولر آبی استفاده نمایند و وقتی آب در لوله های آن ها جریان نداشته باشد، آن نیز بی تاثیر است. آیا کودکان این شهر به کدامین گناه محکوم شده اند، من اطمینان دارم اگر فریادهای این مردم بدون کم و کاست به گوش ریاست محترم جمهوری و رهبر فرزانه انقلاب ایران اسلامی برسد بی شک دستور لازم در انجام امور را صادر خواهند فرمود، مخصوصاً در رفع معضل بیکاری جوانان که غالباً دارای تحصیلات عالی نیز می باشند تسریع خواهند فرمود زیرا ادامه این وضع مردم را بی انگیزه و مأیوس خواهد نمود.
امید است که مسئولان ذیربط بیش از پیش به این شهر محروم عنایت لازم را مبذول داشته و راضی نشوند عفریت ناداری و تنگنا بر سر مردم سایه افکند که مبادا خدای ناخواسته ایمان آنان را نیز نشانه رود. از طرفی علاوه بر مسجدسلیمان، آب مورد نیاز شهرهای مختلف خوزستان از روخانه ی کارون تامین می گردد و علاوه بر آب شرب، نیاز های کشاورزی مردم این استان که بخش عظیمی از اقتصاد خانواده آن ها را تشکیل می دهد را تامین می نماید.
زیرا مردم بر ساحل آن مسکن گزیده، بذرها پاشیده و نهال ها غرس نموده و نیازمندی های خود را نیز از طریق همین آب تامین می نمایند. اما با انتقال آب کارون به استان های دیگر ، آن چه باقی می ماند پس آب شهرها و کارخانه های مسیر رودخانه است که نصیب مردم ساحل آن می گردد. بنابراین مجمع نمایندگان مردم این استان در مجلس شورای اسلامی با پیگیری موضوع اجازه نخواهند داد که این اتقاق چون همیشه تاریخ بر مردم این استان سایه افکند، که اگر غیر از این باشد، منتهی کم لطفی و جفا در حق مردم این استان اتفاق خواهد افتاد.
