باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ جمشید جلیلی: هر چند که بنده معتقدم داوطلبان شورای اسلامی شهر عموماً با در نظر گرفتن معیارها و اصول خاص خود، حساب شده دست به تبلیغ می زنند، اما مهم ترین عامل حضور در اکثریت شرکت کنندگان را “دغدغه” آن ها برای شهرستان مسجدسلیمان می بینم، که در نگاه اول با توجه به مشکلات عمده شهرستان و دغدغه بهبود شرایط از نظر کاندیداهای محترم، این امر را قابل ستایش و تقدیر می بینم.
اما در گام دوم عاملی مهم تر جلب نظر می کند که تا حدود زیادی با شرایط موجود مایوس کننده به نظر می رسد، و آن این است که قریب به اتفاق داوطلبان محترم ضمن داشتن این دغدغه خودشان هم دقیقاً نمی دانند که چه دغدغه ای دارند و مشکلات عمده شهر که آن ها برای حل آن بسیج شده اند چیست؟ و اگر هم تا حدودی به این مشکلات صرفاً به خاطر درگیری روزمره و عامیانه آشنایی دارند، هیچ گونه طرح یا برنامه ای برای حل این مشکلات نداشته و اصولاًاً دغدغه ای برای ارائه طرح حل مشکل ندارند …
این که فلسفه وجودی شوراها داشتن ژست یا پرستیژ سیاسی و اجتماعی و به دست آوردن موقعیت و پایگاه اجتماعی در شهرستان است، قابل کتمان نیست و این که افرادی با سابقه و دارای تجارب شهری یا اجرایی و داشتن توانایی های اجتماعی و خلاقیت های فردی و تحصیلات مناسب وارد عرصه شوند همواره در مراحل بعدی دلایل حضور قرار می گیرند و همین امر باعث شده که شهرستان مسجدسلیمان از شهرهای پیشرو در مدیریت شهری و عمران و آبادانی در سطح کشور باشد!
با این حال اگر به دور از هیاهوی تبلیغاتی و انتخاباتی و تملق های دوستانه دقیق تر به وضعیت شهر مسجدسلیمان توجه کنیم، در اولین نگاه در می یابیم که نه تنها شهرستان مسجدسلیمان از نظر شرایط مساعد شهری و داشتن مدیریت شهری قوی، در جایگاه مناسبی قرار ندارد، بلکه در میان چندین شهرستان موجود در استان به ندرت بتوان شهری یافت که اوضاعی بدتر از مسجدسلیمان داشته باشد و داشتن جایگاهی پایین تر از سایر شهرها، نکته منفی و درخور توجه ای ست که باید به عنوان دغدغه برای داشتن شهری آباد بیشتر بدان پرداخت.
با یک نگاه و طرح اولین سوال از کاندیداهای محترم می توان دریافت که اکثریت آن ها حتی یک بار و از سر تفنن هم که شده قانون تشکیلات، وظایف، اختیارات و انتخابات شوراهای اسلامی را مطالعه نکرده و حتی به اصلی ترین وظایف و اختیارات شورا نیز آگاه نیستند، با این حال همچنان دغدغه حضور دارند و بهبود وضعیت نابسامان اوضاع شهر خواب و امان شان را بریده است.
در شهری با این وسعت کم که اصلی ترین شگرد انتخاباتی و دریافت جایگاه مناسب در میان کاندیداها، سلام علیک های روزمره و دست تکان دادن ها و خوش و بش‌های عامیانه اجتماعی ست و خیلی از حاضرین در جمع منتخبین دوره های گذشته از همین دست افراد بوده اند و روش هایی همچون مهمانی دادن، قسم گرفتن، ایجاد رابطه های کاری و خرج کردن پول، آراء را برای کاندیداها به ارمغان می‌آورد، نمی توان انتظار داشت که یک شبه افرادی ظهور کنند و با ایجاد گروههای منسجم، به جای ارائه مشخصات قومی و فامیلی و رابطه های همسایگی و … راهکار و طرح پیشنهاد دهند و از روی ایده های عملی شان رای و نظر جمع کنند و برای بهبود شرایط شهر راهکار ارائه کنند…
اگر همین امروز پای حرف مسئولان بنشینی هر جوابی می دهند به غیر از آنچه که باید بشنوی! این که وظیفه ما نیست، که بودجه نیست، مسئولان همدل نیستند! و… در حالی که طبق بند ۲ ماده ۷۱ وظایف شوراهای اسلامی، بررسی و شناخت کمبودها، نیازها و نارسایی های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی حوزه انتخابیه و تهیه طرح ها و پیشنهادهای اصلاحی و راه حل های کاربردی در این زمینه ها جهت برنامه ریزی و ارائه آن به مقامات مسوول ذیربط و همکاری برای تحقق آن ها از وظایف اصلی اعضا شورای شهر بوده و این کوتاهی های چندین و چند ساله به این عنوان که این ها از وظایف ما نیست، تا حدود زیادی نخ نما شده و این که اگر بودجه نیست باید پرسید، آیا شما طرحی ارائه کرده اید که بعد از گذشت چند سال مسئولین اجرایی شهرستان نتوانسته اند اعتباراتش را جذب کنند؟!..
امروز بزرگ ترین هدف و وظیه شهرداری ها شده است دادن مجوزهای ساخت و ساز و از آنجا که در شهرسازی هنوز نظامی یک پارچه و مبتنی بر پایه های استوار همانند سایر حوزه ها به وجود نیامده، خود باعث بروز برخی مشکلات گردیده است، و مهم ترین آن عدم رسیدن به سایر حوزه ها به خصوص عمران شهری و … است. به انعتقاد بنده ضعف حوزه های مختلف شهری باعث شده است امروز پس از سال ها شهرستان شاهد یک عقب گرد شود و بعد از گذشت سال ها هنوز نداشتن سینما، پارک جنگلی، مراکز تفریحی، آب سالم و… از این دست نیازهای اولیه دغدغه اول مردم شهر باشد.
اگر بخواهیم منتظر باشیم و ببینیم که این راه بدون برنامه و هدف به منزل درست می رسد بیشتر از قبل از قافله پیشرفت عقب می مانیم. امروز بزرگ ترین ضعف شورای اسلامی همچنان ضعف نظارتی است، و لزوم وجود مکانیزمی روشن برای شفاف سازی عملکرد پروژه های شهری و عمرانی جدی به نظر می رسد، عملکرد اعضاء و نقش آن ها در ارائه طرح های درست و منطقی نیز باید به نحو شایسته ای زیر ذره بین مردم باشد، و صد البته نظارت و انتخاب درست مردم، مهم ترین و بی رقیب ترین ناظر و قاضی بر عملکرد اعضا شوراهای اسلامی خواهد بود. از طرفی مطمئناً این دیدگاه هم منطقی نیست که بخواهیم در شرایطی نامطلوب و بنا بر برخی سفارشات و بدون آگاهی دست به انتخاب بزنیم و بعد بخواهیم از طریق نظارت یا اعمال برخی دستورات اوضاع را کنترل کنیم، چون شورای شهر نهادی مستقل است و اعضای آن با رای مردم انتخاب می شوند بنابر این هیچ فرد و گروهی حق ندارد نظرات خود را به شورای شهر تحمیل کند اما باید دید که آیا این اعضا که قسم یاد کرده اند که از حقوق شهر، شهرداری و مردم دفاع کنند، به وظیفه خود به درستی عمل می کنند؟ پس، از لحظه انتخاب باید به فکر این مشکلات بود و این که بخواهیم کورکورانه انتخاب کنیم و بعد منتظر باشیم که برای مان از مس طلا بسازند کار اشتباه و بیهوده ای است. قبل از هر چیز شهروندان خود باید عملکرد شورای شهر را آگاهانه به نقد بکشند و بسنجند که آیا عملکرد چند ساله شورای اسلامی شهر با توجه به شرح وظایف آن ها و قیاس سایر شهرهای هم طراز قابل قبول بوده است یا خیر؟ و خودشان نقاط ضعف و قوت را پیدا کنند، مسلماً شناخت، بررسی و تحلیل نقاط ضعف و قوت شورای شهر زمینه را برای تقویت و تحکیم پایه های این نهاد فراهم می کند، و راه را برای انتخاب صحیح نیز فرآهم می کند…
البته این مشکل انتخاب درست امروز محدود به شهرهای کوچکی نظیر شهرما نیست و انتخاب های عجیب در شهرهای بزرگ کشور که شوراهای شان پرشده از ورزشکار و هنرمند و … و همین ها باعث شده تا انتخاب شهردار به جای انتخاب فردی با توانایی های مدیریت شهری تبدیل به انتخاب افرادی با توانایی های سیاسی گردد و نهادی که بنا بر وظایف خود نه نهادی اجرایی دولتی و نه نهادی سیاسی ست تبدیل به مکانی برای پرش سیاسیون به پست های بالاتر باشد و هر از چند سالی یکی برود و یکی دیگر بیاید و طرحی نو دراندازد! و تنها نکته مثبت این شهرها وجود نگاه ویژه ای ست که امروز به کلان شهرها می شود و از حمایت سایر بخش ها نیز بهره می گیرند، چیزی که شهرهای کوچکی نظیر شهرما از آن بی بهره اند…
در این میان برای درک اوضاع درست بازخوانی پیام رهبر انقلاب در خصوص شروع به کار شورای اسلامی شهرها و روستاها قابل تامل است، ایشان اشاره می کنند: اعضا شورا همه توان خود را به اداى وظایفى که در قانون براى این شوراها معین است، مصروف کنند و خدمت به مردم را که از بزرگ ترین عبادات است سرلوحه همه انگیزههاى خود قرار دهند. مناقشات سیاسى و جناحى و ورود در هر اقدامى که اعضاء شوراى اسلامى را از اتحاد عملى خود دور کند، براى این شوراها مضر و ناروا است. از آنجا که شوراها از مظاهر مشارکت مردمى و براى تسهیل امور مردم است، اعضاء محترم ارتباط دائمى خود با مردم و حضور در میان آنان و اطلاع از مشکلات آنان را وظیفه مستمر خود بدانند و دسترسى مردم را به خود، آسان سازند. اعضاء شوراها وظایف خود را به درستى بشناسند و بر تحقق آن همت بگمارند و چیزى را که در قانون پیشبینى نشده و یا به خاطر واقعیتهاى کشور و دولت، قادر به انجام دادن آن نیستند، وعده ندهند و مردم را از کمک و اقدام شوراهاى اسلامى مأیوس نسازند.
بیاییم برای یکبار هم جهت آباد کردن این شهر، هم از اعضای شورا بخواهیم عملکرد چند ساله شان را برای مردم شهر باز خوانی کنند و از طرحها و برنامه‌هایشان بگویند و هم از داوطلبان جدید کاندیداتوری شورا بخواهیم سوابق، تجربیات و مهمتر از آنها طرحها و ایده‌هایشان را به مردم ارائه کنند تا انتخاب، واقعاً انتخاب اصلح باشد، این که وظیفه شورا چیست بر اساس قانون مشخص است و این که چه افرادی صلاحیت عضویت در آنرا دارند نیز برای بسیاری از مردم روشن! اما انتخاب دقیق و حساب شده افرادی که قبل از هر چیز دغدغه اصلاح اوضاع فعلی و از بین بردن رخوت موجود را دارند و در میان گروها و حامیان خود هم حرفی برای گفتن دارند و هم برنامه و طرحی برای بهبود ارائه میکنند از مهمترین نکاتی است که باید برای انتخاب جدید این دوره از اعضای شورای اسلامی شهر مورد توجه قرار گیرد، و این چیزی نیست که با یک سلام و احوالپرسی، شرکت در یک مهمانی و دست تکان دادن های در شهر محقق گردد.
شما چرا در دوران صدارت نماینده پیشین مجلس دراکثر زمینه ها شفاف سازی نکردید؟