به بهانه روز قلم
تلنگری بر قلم به دستان

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمد باقری: قلم و آنچه با آن مینگارند ،از چنان قداستی برخوردار است که در کلام الله به آن سوگند یاد شده است.همواره این سوال به ذهن متبادر می شود که چگونه است شی ای بی جان و سهل الوصول به این جایگاه رفیع نایل می آید.چرا دیگر ابزار از چنین منزلتی برخوردار نشده اند.آنچه در مقام پاسخ به ذهن میرسد،این است که قلم سمبل و نشانه ای از دانایی، حق گویی و حق جویی است که به واسطه این ابزار کتابت بسیاری از این اندیشه های متعالی و ناب الهی، ثبت و نشر می شود.در واقع این تفکر و اندیشه های حق مدار،راستین و تعهد محور است که به وسیله نشر و بسط دادن با قلم و سایر ابزار نگارش به آن جایگاه خاص و متفاوت عطا نموده است.
حال روی سخن با اهالی قلم است، تاکنون بر کدام مسیر گام نهاده اند؟حق را گفته و نگاشته اند یا مزورانه راه ناصواب پیموده و مطامع و منافع خویش و خویشان را از حلقوم قلم نشر داده اند.روز قلم را به مثابه روزی برای سنجش و پایش عملکرد خود باید دانست.در ایام گذشته چگونه و در راه اعتلای کدام تعهدهای اجتماعی از قلم بهره برده اند؟ آیا تراوشات قلم شان کسی را به تفکر و تامل وادار کرد؟آیا در راه پیشبرد اهداف والای انسانی و اسلامی ارایه طریقی کرده اند؟آیا راهکارهایی برای کاهش آلام هم نوعان ارایه کرده اند و…
پر واضح است که این ابزار نوشتن،تیغی دو لبه است. همچنان که با آن و به وسیله بهره گیری از نقدهای مشفقانه و روشنگرانه و چون نیشتر بر دمل های چرکین نابسامانی های اجتماع میتوان تاخت، روی دیگری نیز دارد.و آن زمانی است که در دستان کسانی قرار بگیرد که از دریچه محدود و تنگ حب و بغض شخصی و جناحی به برخورد سلیقگی با پدیه های اجتماعی می پردازند.آنچه را باید نمی گویند و در عوض آنچه می خواهند و مذاق شان سازگار است را فریاد می زنند.و این از آفات کشنده داستان قلم و قلم به دستان و آغازی بر داستان “پر آب چشم” قلم فروشی است.که خود حدیث مفصلی است و در این اجمال نمی گنجد. و اما در جامعه ای که زیست می کنیم
در بسیاری موارد اشتراکات حیاتی و سرنوشت سازی بین تک تک افراد جامعه وجود دارد ، شایسته نیست که به دور از تعهد اجتماعی و تنها از منظر محدود و تنگ منافع شخصی و میلی به رد و تایید آن پدیده ها پرداخته شود.چرا که در بزنگاه واقعه و حادثه، همگی مبتلابه و درگیر تبعات این نوسانات اجتماعی خواهند شد.و نیکوتر آن که با نبوغ خدادادی که در نهاد غالب قلم بدستان است، به واکاوی و ارایه طریق معضلات اجتماعی پرداخته و با اتحاد و انسجام علاج واقعه پیش از وقوع کرد. باشد که از رستگاران باشیم.