زمین لرزه و درجه بندی شهروندان

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمد باقری: خبر زمین لرزه کرمانشاه و سرپل ذهاب و آثار و تبعات فاجعه بار آن موجی از احساس نوع دوستی میان ملت عزیزمان برانگیخت.هر قشر و صنف و خانواده ای سعی میکرد با اهدای هدایایی در حد وسع ، به کمک آسیب دیدگان این بلیه طبیعی بشتابند.و الحق که این کمک های مردمی در بزنگاه حادثه ، به دستگاه ها و ارگان های متولی امر امداد و نجات کمک های شایانی کرده است.پخش تصاویر دردآور مردم در شرایط پسازلزه از رسانه ها،نوعی دلهره اجتماعی در جامعه بوجود آورد.و رفته رفته همراه با شیوع شایعاتی درباره وقوع زمین لرزه های دیگر ، اشتیاق وافر عمومی برای کمک رسانی را اینبار تبدیل به واهمه ای مستتر در بطن اجتماع کرد ، واهمه ای از این دست که اگر در جاهای دیگر ایران زمین ، اینگونه سوانح طبیعی واقع گردد ، چه ها در انتظار مردمان آنان خطه خواهد بود؟؟
این هیجانات اجتماعی که گاه و بی گاه در رسانه های مجازی و برخی رسانه های جمعی ، بازار برخی مباحث را گرم کرده بود ، کم کم کاسته شد. تا دوباره ، در چند روز پیش خبر زمین لرزه های نسبتا قوی کرمان که تداعی گر زلزله هراس آور و فاجعه بار بم بود ، دوباره ترس و دلهره از نبود مدیریت صحیح بحران،نبود زیرساخت های قوی شهری برای مواقع بحرانی و از همه مهمتر ضعف های فاحش در سازه و شهرسازی را حرف اول محافل رسمی و غیر رسمی کرد.
در این گشت واگشت های اجتماعی،آنچه بیش از هر چیز قابل توجه است این مهم بود که عده ای از مسئولین پایتخت نشین در شرایط اسفباری که تعدادی از هموطنان عزیز و خانوارهای کرمانشاه و کرمان مال و جان باخته در سرمای زیر صفر درجه در حال گذران ایام هستند ، فریاد سر می دهند که چنانچه در تهران زمین لرزه بیاید چنان می شود و چنین می شود.درست است که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد ، اما این اصل در زمانی قابل اجراست که دیگر نقاط ایران عزیزمان دچار نشده باشند.باید به این عزیزان متذکر شد که همه جای ایران سرای ماست و چون روزگار عضوی از سرزمینمان را به درد آورد ، دگر عضو ها باید بی قرار شوند.کلیشهء طبقه بندی هموطنان و شهروندان به درجه یک و دو باید رنگ ببازند و تمرکز زدایی توجه مدیران و امکانات رفاهی، امدادی و نجاتی وعده داده شده از کلان شهرها باید به منصه ظهور برسد. ایران متشکل از تمام زاغه نشین های محروم تا مرکز نشینان مرفه است و هر کدام عضوی از کالبد این کهن بوم هستند.وقت آن رسیده تا با وحدت و همدلی مضاعف در سایه سار رهنمون های الهام بخش رهبری عزیزمان و دیگر دلسوزان،فارغ از هر مرز بندی به کمک و تسلای خاطر جریحه دار مردم آسیب دیده شتافت و در کنار آن به همگرایی برای تقویت زیرساخت ها در مواقع بحران نه تنها در پایتخت که در جای جای ایران عزیز اسلامیمان پرداخت.