باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمد باقری: قوم بختیاری به دلیل غنای فرهنگی در کلیه شئون خود دارای مقامهای موسیقیایی فلکوریک و اشعاری با مضامینی متنوع است.اشعاری که در شادی و شیون تا رزم و شکار و کشاورزی(برزگری) از سینه های پر سوز وگداز و ضمیرهای روشن ایلوندان ، که آن هم برگرفته شده از گستره وسیع زندگی قومی و ایلی بود، تراوش میکرد و به مرور هریک به ژانری مجزا تبدیل شده و با لحن و آهنگ و موسیقی خاص و متناسب خود اجرا می شدند.این طیف از اشعار و نواها ، نشانگر علاقه بختیاری ها به حفظ میراث ادبی و موسیقیایی و فرهنگ و تاریخ خود است.که در قالب جلوه های بدیع هنری نمایان می شود.
در این بین و خاصه در این برهه از زمان ، افراد زیادی طبع آزمایی کرده و هریک به قدر توان خود ، درصدد عرضه نمودن داشته های خویش برآمده اند.تجربیاتی که بسیاری از آنان مقرون به شکست بوده و نه تنها با اقبال عموم مواجه نشده که خالی از اصول و مبانی کار موسیقی و حتی هنری است.اما در این بین هستند کسانی که با خویشتن داری و تامل و پرهیز از شتابزدگی در ارایه اثر یا آثار خود و مطالعه و تمرین و ممارست در کار ، آثار تاثیرگذار و شگرفی به جامعه فرهنگ و هنر بختیاری تقدیم کرده و میکنند.یکی از این هنرمندان خوش ذوق و مسلط به فرهنگ بختیاری و البته آگاه به هنر آواز “شیروان نصرالهی” است.که اخیرا با آلبوم” نیم دری” و ترانه “هری صنم” گوش بسیاری را با این هنر ناب نواخته است.بارها قطعهء ذکر شده را گوش دادم و هربار با اشتیاقی بیش از پیش ، با نکات جدیدی مواجه شدم.
بخش آغازین ملودی این اثر ،علی رغم حفظ استقلال کامل خود ، تداعی گر نوستالژی حالات خوش آثار زنده یاد مسعود بختیاری است.و شاید همین امر در ابتدای اثر ، ضمن بالا بردن سطح توقع و انتظار از اثر فرا رو ،نوید مواجه شدن با یک اثر متفاوت را به مخاطبان می دهد.شیروان نصرالهی که با نام مستعار هنری ” شیروان بختیار” اثرش را عرضه نمود ، با صدایی گرم و گیرا و پر طنین و فارغ از فشار خارج از وسعت و دامنه صوتی خویش ، با آرامش و طمانینه ای خاص آوازش را خواند. به گونه ای که حتی در لحظاتی که با گام بالا میبایست آوازش را اجرا کند، کمترین نشانه ای از فشار و استرس در آن یافت نمی شد.رکن دیگر تاثرگذار این اثر، تسلط خواننده بر ملودی و کلام و لهجه محلی بختیاری است که بی شک این امر ، نتیجه تمرین مضاعف و درونی کردن بسیاری از تئوری های خوانندگی که در ناخودآگاهش رسوب کرده می باشد.امری که شکل خروجی اش در قالب این اثر ، توام با تزیینات تکنیکی و شیوه ای منحصر به خود ، آنرا ارایه داده است.
علی رغم اینکه برخی به دلیل تاخیر و به تعبیری درنگ شیروان در ارایه مجموعه اش انتقاداتی مشفقانه به ایشان داشته اند ، اما به جرات می توان گفت عمده دلیل موفقیت اثر ارایه شده همین امر نکوهیده بوده است.چراکه در طی تمام سالها که بسیاری مترصد عرضه آلبومش بودند، او با حساسیتی بالا در حال تقویت بنیه علمی و عملی خویش بود.و برآیند آن تراک مقبول “هری صنم” بود.
هنر ،دریایی بی کران است .که هر هنرمند ، به قدر وسع و بضاعت خویش در صدد نمایاندن ابعادی از بی کرانگی آن است.بی شک هنرمندانی متعهد نظیر شیروان عزیز ، که آشنایی کافی به قواعد حرفه ای کار دارند ، در احیا و معرفی و بازشناسی ظرفیت های نوین و بدیع از فرهنگ و هنر بختیاری میتوانند گامی اساسی بردارند.این اندک نوشتار، ادای دین به صدایی بود که بی شک در آینده نواهای ماندگارتری خلق خواهد کرد.
