باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان- تقویم را باز کردم، آری ! یک سال دیگر هم گذشت و دوازدهم آذر ماه روز جهانی معلولین فرا رسید .با خود اندیشیدم از آذر ماه سال گذشته تاکنون به چه میزان توانسته ام موفق و مفید باشم… امکانات شهری برای معلولین مثل فضا و محیط شهری برای عبور و مرور معلولین، جایگاه پارک خودرو مخصوص معلولین! و… با خودم فکر کردم از سال گذشته تاکنون تحولی در حوزه معلولان اتفاق افتاده است یا خیر؟!
با خود اندیشیدم اگر مسیر عبورم در محیط شهری همانند آسمان نرم و روان بود به راحتی می توانستم با صندلی چرخدارم و عصای سفیدم قدم بزنم و من هم همانند دیگرا انسان ها از زندگی ام لذت ببرم!
وقتی که به قوانین، ماده ها و تبصره های لازم الاجرای حمایت از حقوق معلولین فکر می کنم .تبسم می کنم و دوباره قلم و کاغذ را بر می دارم تا معضلی از این قشر ضعیف را نوشته و با مسئولین در میان بگذارم…
معضلی که تعداد کثیری از ما معلولین را خانه نشین کرده است و آن هم چیزی نیست جز اشتغال معلولین آن هم در شهری چون مسجدسلیمان…
آیااین بی اعتمادی مسئولین به معلولین باعث نمی شود معلولان به یاس و نامیدی و تضعیف روحی دچار شوند؟!
تمام بار سنگین را به امید داشتن شهری مناسب تحمل می کنیم زیرا توکل بر خداوند و رحمت بی انتهایش کلید گشایش همه درهای بسته است و ای کاش همه ادارات احساس مسئولیت کنند و بار سنگین مسئولیت رسیدگی به مشکلات این قشر ضعیف جامعه را فقط بر عهده شخص، نهاد یا سازمان خاصی قرار ندهیم و در انتهای نوشته هایم از رییس و پرسنل اداره بهزیستی شهرستان مسجدسلیمان تشکر می کنم که با خونسردی کامل در حال پیگیری حل مشکلات معلولین هستند زیرا که کار برای رضای خدا دلسردی ندارد….
حسین کلانتری، معلول جسمی حرکتی و فعال اجتماعی در حوزه معلولیت
حداقل میشد در مقابل اشتغال ، سالن ورزشی و پارک ورزشی و گردهمایی های مختلف در طول سال برای عزیزان معلول توسط نهادهای متولی و شهرداری و… ایجاد و برگزار کرد./ برخی از دستگاهها ونهادهای شهرستان از جمله ; سازمان تبلیغات ، ارشاد اسلامی ، کمیته امداد امام ، دارایی و اموراقتصادی ، آموزش و پرورش ، جهادکشاورزی ، دادگستری ، راه وشهرسازی ، شبکه بهداشت و درمان ، میراث فرهنگی و گردشگری ، اداره تعاون و کار ، طبق قانون نسبت به نصب آسانسور اقدام لازم را بعمل آورند.