باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان / محمد باقری: همه ساله بحران های طبیعی، زندگی میلیون ها نفر در سراسر جهان را متاثر کرده و هزینه های اقتصادی و اجتماعی هنگفتی را به اجتماع تحمیل می کنند.از این رو مدیریت این بحران ها و مطالعه ابعاد این فرآیند ،می تواند این هزینه ها را کاهش دهد و جوامع را در برابر این بحران ها ایمن و مصون بدارد.نداشتن آگاهی کافی و عدم مقابله علمی و اصولی با بحران های طبیعی ،خسارات سنگین و بعضا جبران ناپذیری به جوامع انسانی وارد می کند.وقوع بحران های طبیعی و عدم برنامه ریزی مناسب برای مقابله با خسارات و پیامدهای ناشی از آن،می تواند منجر به از دست رفتن منابع و دستاوردهایی شود که تحقق و بدست آوردن دوباره آن ها سال ها به طول خواهد انجامید.
امروزه عمده ترین نقاط ضعف مدیریت بحران،عدم همکاری و تعامل کافی سازمان ها ،کمبود ضوابط و مقررات جامع و مانع و پراکندگی و ناکافی بودن قوانین و یا عدم اطلاع رسانی دقیق و همه گیر آن و محدود بودن منابع مالی جهت تقویت بنیه های اجرایی آن است. جهت ورود به مبحث اصلی شایسته تر است تا تعریفی که به نظر می رسد حائز ابعاد گسترده تری از مدیریت بحران ارایه شده ارایه گردد: “فرآیند پیش بینی و پیشگیری از وقوع بحران ،برخورد و مداخله در بحران و سالم سازی بعد از وقوع بحران را مدیریت بحران گویند.” با مداقه در مفهوم این تعریف محرز خواهد شد که این گونه بدیع از مدیریت نوعی فرآیند می باشد. که در بازه های زمانی خاص خود و در شکل های گوناگون و متناسب با شرایط پیرامون تغییر رفتار و رویکرد داده و به کمک و پاسخگویی نیازهای حیاتی جامعه هدف خواهد پرداخت.
با توجه به شرح پیشگفت، مدیران این حوزه می باید به پیش بینی آسیب های احتمالی و نقاط چالش زا پرداخته و حتی الامکان ، تلاش هایی برای پیشگیری و کنترل یا کاهش تبعات نامطلوب موضوع معمول داشته و پس از آن با ورود منطقی در بحران سعی در سالم سازی محیط داشته باشند.
با این همه در شهر مسجدسلیمان علی رغم این که به لحاظ تپوگرافی و شکل کوهستانی منطقه جغرافیایی دارای عوارضی طبیعی بوده تا به مدد دره های موجود در جای جای آن ، تمامی آب های سطحی ناشی از بارندگی و سیل های احتمالی را در کمترین زمان ممکن در خود جای دهد. هرچند که این موهبت طبیعی منجر خواهد شد تا نسبت به موارد مشابه در شهرهای دیگر، وقوع خسارات جانی و مالی به حداقل برسد. اما متاسفانه در بارندگی های اخیر به زیرساخت های شهری و همچنین برخی منازل، خسارات قابل ملاحظه ای وارد شد. با اندک تامل و مروری گذرا به آب گرفتگی های اخیر به این نتیجه خواهیم رسید که تنها در نقاط خاص و معینی در سطح شهر و آن هم غالبا به دلیل عدم رعایت اصول فنی و مهندسی، آب جمع شده و موجبات ایجاد مخاطرات بعدی خواهد شد.نقاطی که حتی بعد از باران سیل آسای اخیر در مسجدسلیمان و در یکی از آنان، ارگان مربوطه اقدام به تخریب بخشی از یکی از بلوارهای جدا کننده جاده زده تا از جمع شدن بیش از حد آب و گل و لای و سنگ های ریز درشت در مسیر ارتباطی پرهیز شود. اما این نکته جای شگفتی است که علی رغم هشدارهای گاه و بی گاه سازمان هواشناسی مبنی بر بارندگی، هنوز و همچنان نقاط تجمع آب به همان شمایل غیر اصولی باقی است. گویی دیگر قرار نیست حادثه ای رخ دهد.یا شاید نیز باید ابعاد خسارات به حد غیر قابل جبران برسد تا به دنبال راه علاج رفت. غافل از آنکه نه تنها در مبحث مدیریت بحران ، که در مقام یک قاعده منطقی، پیش بینی به منظور پیشگیری یک اصل اصیل و غیر قابل انکار است.
اگر شهرداری محترم توانست سطل های زباله را از سطح خیابان های شهر جمع آوری ، و برای آنها جانمایی خوب انجام داد ، آنگاه میتوان ادعا کرد که گامی در جهت برطرف کردن بحران شهر صورت گرفته است . / اگر ماشین فردی ، براثر برخورد با سطل های زباله درخیابان دچار خسارت شد آیا شهرداری باید خسارت وارده را پرداخت نماید?