ستادکل نیروهای مسلح دریافت نماید!
مردم مسجدسلیمان مستحق تجلیل هستند! از ستاد کل نیروهای مسلح انتظار داریم در تعریف خود ار مناطق جنگی تجدید نظر کند

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمدرضا مکوندی: یک شهر جنگزده به معنای واقعی، از ابتدای شروع حنگ تحمیلی هفته اول مهرماه با هجوم سه فروند میگ ۲۳ به مسجدسلیمان و بمباران محله پشت برج و ویرانی دهها خانه بر اثر انفجار بمب های خوشه ای آهنگ جنگ در این شهر نواخته شد. مردمی متحیر و جنگ ندیده با انبوه شهدا در نخستین حمله هوایی و صحنه پدری گریان که جسد دختر ۱۳ساله اس را از سردخانه کلگه گریان در صندلی عقب استیشن سواری قرمز رنگ خود نهاد هیچ وقت از خاطر مردم بهت زده از اولین بمباران دشمن محو نمی شود. و سپس تا پایان جنگ تحمیلی این شهرآماج حملات پی درپی دشمن به خاطر وجود تاسیسات نفتی؛کارخانه تانکسازی، پایگاه هوانیروز و پادگان آموزشی شهید محلاتی قرار گرفت.

‌از مهرماه سال ۶۲با اصابت سه فروند موشک اسکاد اهدایی شوروی سابق به صدام و شهادت ۱۲۰نفر و مجروحیت ۲۴۰نفر مسجدسلیمان وارد فاز جدیدی از حملات ویرانگر دشمن قرارگرفت. و این حمله وسیع ترین و پرکشتارترین حمله موشکی دوران دفاع مقدس نام گرفت. روزها بمباران و در هر بمباران تا هفت نقطه شهر ویران و شهروندان بی دفاع درخون می غلطیدند و نیمه های شب اصابت پی درپی موشک های اسکاد حتی تا هفت فروند شب های جهنمی غیرقابل وصف برای مردم بی دفاع این شهر را رقم می زند. مسجدسلیمان خط مقدم هجوم دیوانه وار دشمن قرار گرفت.

صحنه های شهادت شهروندان بی دفاع همچون خانواده هایی خانواده های حجازی، کاتب زاده و معرف در حالی که در خواب شامگاهی اسیر کین دشمن بعثی و به شهادت رسیدند هیچ وقت از یاد نمی رود. ترک شهر و سکونت همشهریان در بیابان های اطراف شهر در سرمای زمستان و گرمای تابستان در چادرها به خاطر اصابت موشک ها و بمباران های پی در پی باعث شد نه تنها شهر خالی از سکنه و کاملاً جنگزده شود که در بیابان های حومه شهر چون تمبی اردوگاه مردم آواره توسط میگ های ۲۳عراقی به رگبار بسته شوند. مدارس از۹ ماه سال تحصیلی ۶ماه تعطیل و مابقی ایام دست و پاشکسته با اضطراب فعالیت داشتند.

۱۲۰۰شهید۴۰۰۰جانباز ویرانی صدها خانه و مغازه و اماکن آموزشی حکایت مظلومیت و ایستادگی مسجدسلیمان در دوران دفاع مقدس بود. مردمی که چنان آرامش روحی و روانی خودرا در دوران جنگ تحمیلی به واسطه حملات متعدد دشمن از دست دادند که به جرات می توان گفت همگی آرامش روانی خود را ازدست دادند. و انبوه متولدین معلول این دوران عمدتاً نتیجه استرس های شدید تحمیلی بر شهروندان و از جمله مادران باردار از حملات وحشیانه و مرگبار وقت و بی وقت دشمن بوده است.

مناطق مختلف این شهر طی ۹۰بار حمله هوایی و در هربار محلات متعدد ویران و دو بیمارستان شهر هم صحنه فرود پی در پی مجروحان رزمنده توسط چرخبال ها از جبهه ها بود. مراکزن ظامی شهر همچون پادگان ها و تانکسازی و تلمبه خانه نفت نمره هشت و پالایشگاه بی بیان به همراه دهها منطقه مسکونی هدف دشمن دیوانه قرارگرفنند. ‌مسجدسلیمان یک شهر جنگی به معنای تمام با ویرانی گسترده یک شهر متروکه که مردم به کوهها و بیابان های اطراف پناه برده و رنج ها و زجرها کشیدند و آوارگی و دربدری را با تمام وجود حس کردند. و در حالی که مسجدسلیمان بوی خاک و خون می داد به ناگهان ستاد بازسازی جنگ نیز در این شهر علیرغم گستردگی خرابی های جنگ تعطیل و احجاف مضاعفی در حق مردم این شهر شد.

ایا این مردم که در بدترین شرایط دوران جنگ که فقط در یک حمله موشکی ۳۶۰شهید و مجروح بر آرمان های انقلاب همچنان مصمم پایداری نمودند مستحق تجلیل نیستند؟

آیا این مردم شریف و مقاوم که همزمان با حملات گسترده دشمن با اعزام گردان همیشه پیروز سلمان فرزندان خود به جبهه جنگ و تعمیرات تانک در زیر بمباران که منجر به شهادت فرمانده کارخانه شد و صدها سورتی پرواز عملیاتی پشتیبانی جبهه ها توسط فرزندان خلبان خود و دو پادگان آموزشی فعال در زمینه آموزش و اعزام نیرو به جبهه ها مستحق تجلیل نیستند؟

اکنون بنا به تعریف ستادکل نیروهای مسلح از مناطق جنگی کارکنان دولتی مسجدسلیمان از بندالف ماده ۱۱۲ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی در خصوص تعریف مناطق جنگی منطقه جنگی شناخته نشده اند و از حقوق پیش بینی شده متصور از اجرای این قانون محروم مانده اند. جالب این که پادگان های این شهر جز مناطق جنگی محسوب می شود!این مردم به علت هشت سال مقاومت و ایستادگی در برابر دشمن بعثی سزاوار تجلیل هستند از ستادکل نیروهای مسلح انتظار می رود در تعریف خود ار مناطق جنگی تجدید نظر و شهری چون مسجدسلیمان را که چون خط مقدم درگیر حملات بی امان دشمن و متحمل ویرانی های فراوان گردید در بازتعریف خود احقاق حقوق گرداند.