باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمدرضا مکوندی: در روزهای واپسین سال۹۷ سیلاب بزرگ و بی سابقه ای کشور را درگیر حضور ویرانگرخود کرد؛ یک عیدی تلخ در ایام عید! سیل مخربی که سال ها به واسطه خشکسالی غایب طبیعت ایران بود و حالا با حضور غافگیر کننده اش؛ عیدی خوفناک برای مردم کشورمان به ارمغان آورد! هزاران خانه و کاشانه نابود؛ پل ها و راههای ارتباطی ؛مراکز آموزشی ویران؛ شهرها و روستاهای فراوانی در کمال بهت و حیرت ساکنانش زیرآب رفتند؛ هزاران هکتار مزارعی که بعد از سالیان دراز خشکسالی؛ در سال پرباران۹۷ خوشه های فراوانش به بار نشست تا حکایت از باروری مطلوب زمین های کشاورزی باشد و کم کم آماده برداشت می شد… اما با حضور این مهمان ناخوانده مواجه و امید کشاورزان زحمتکش را به یاس و ناامیدی و تحمیل خسارت فراوان تبدیل و نیم میلیون نفر آواره شدند .
سیلاب را می توان سیفون طبیعت توصیف کرد! که در صورت مدیریت؛ مواهب فراوانی به دنبال دارد. سیل آمد تا در بسترش جاری شود مثل همیشه در طول تاریخ! اما این بار حضورش خسارت فراوانی را همراه داشت. چه می دانست آدمیزاد سودجو و ناآینده نگر در بسترش ساخت و سازکرده و مسیرش را کم عرض و راههای عبورش را تغییرداده! و اتفاق افتاد آنچه که نباید اتفاق می افتد …
در حالی که کشور ما تقریباً درگیر تمام بحران های شناخته شده در جهان است ؛عدم آمادگی کافی برای مقابله با این حادثه طبیعی مشهود بود و باز ثابت شد اصل در کشور ما پیشگیری نیست!
عدم توجه کافی به هشدارهای سازمان هواشناسی و حتی نهادهای امنیتی و تحلیل های به دور از واقعیت متولیان آب در کشور در پیش بینی آورد و خروجی مخازن سدها و مدت زمان وقوع و استمرار سیلاب و عدم تخلیه به موقع مخازن سدها و نیز بستن مسیرهای طبیعی سیلاب با اجرای طرح های مختلف بدون انجام مطالعات جغرافیای منطقه؛ بی توجهی به لایروبی رودخانه ها در دهها سال گذشته در افزایش چشمگیر خسارات سیلاب بی تاثیرنبود.
اما آنچه در این میان قابل توجه بود؛ در کنار فعالیت دستگاههای دولتی؛حضور گسترده و داوطلبانه گروههای مردمی، تشکل های مردم نهاد و موسسات خیریه در خدمت داوطلبانه و بی منت به عزیزان سیل زده بود. پخت روزانه تا۲۰۰هزار پرس غذا فقط در خوزستان و ارسال روزانه دهها تن مواد غذایی و تجهیزات مورد نیاز سیل زدگان تابلویی زیبا از مهربانی و همدلی ایرانیان بود که در میان رنج و آلام فراوان هم وطنان آسیب دیده اسباب دلگرمی و قوت قلب سیل زدگان بود. هموطنان عزیزی که به مصداق: (چو عضوی به دردآورد روزگار؛ دگر عضوها نماندقرار) کمر همت برافراشتند و از نقاط مختلف کشور از کودکی که قلکش را هدیه کرد تا کمک های سخاوتمندانه هموطنان عزیز و فعالیت موسسات خیریه و موکب ها و حضور بی مزد و مواجب گروههای داوطلب همه نشان ار همت والای مردم عزیزمان در همیاری در سطح ملی در کمک به حادثه دیدگان است که نمونه و سابقه این همیاری را در دوران دفاع مقدس در خوزستان می توان یافت.
پیشنهاد می شود به پاس همیاری مهربانه همه مردم کشورمان در دستگیری از هموطنان آسیب دیده در بلایای طبیعی در تقویم رسمی کشور روز وقوع سیل خوزستان به عنوان (روز همدلی و همیاری ملی) نامگذاری تا تاکیدی باشد بر تکریم این مهربانی های بی نظیر و پاسداشتی باشد از همت والای مردم با سخاوت و همدل کشورمان و تقویت بنیان های این همدلی در سطوح ملی…
