نشست فرهنگی و هنری”مسجدسلیمان و نفت”

جناب آقای علیرضا بهرامی با سلام ، اینگونه گردهم آیی ها در تهران یا شهرهای دیگر ، در واقع گردهم آیی چند منظوره است (فرهنگی -هنری و اجتماعی) و کمتر به مسائل داخلی شهر و اقتصاد آن نظر دارد ، لذا با این لحن و کنایه آمیز سخن گفتن (دوستداران بیرون گود) زیبنده نیست ، شما با کدام استدلال دوستداران یک شهر را که تمام خاطرات کودکی و جوانی شان مربوط به آن شهر میشود رابه دوستدادن خارج گود تشبیه میکنید دیوار کشیدن میان بومیان یک شهر با ساکنین فعلی هیچ منافعی برای ساکنین ندارد ، این سخنان نفاق افکنانه است و بیان آن نه تنها دردی از دردهای شهر را کم نمیکند بلکه باعث جدایی همین روابط عاطفی موجود میشود ، ضمنا اگر به متن اطلاعیه توجه بیشتری مبذول نمایید نوشته شده “راههای توسعه این شهر نفتی” و بحث بر سر توسعه میدانهای نفتی نیست بلکه بحث بر سر راههای توسعه در همه زمینه هاست ، دلیل این گردهمایی هم درواقع اکران فیلم مستند”نفت سیاه” است و مطمئنا همانطور که شما نیز اشاره کردید پیدایش و تولید و صادرات نفت در مسجدسلیمان ، برای این منطقه یک آفت بوده و هست ! (که این قصه سر دراز دارد ) همین گردهمایی ها که در آن قطعا به آسیبهایی که در حال حاضر مسجدسلیمان را تهدید میکنند نظر خاص دارد ،اکران این فیلم هیچ خاصیتی که نداشته باشد میتواند افکار عمومی را متوجه مشکلات مسجدسلیمان کند اگر چه بنده هم با شما هم عقیده ام که مطالبات شهر باید توسط ساکنان فعلی آن (اعم از مسئولین و مردم)مطرح و برای احقاقش سعی و تلاش و پیگیری شود اما فکر میکنم مطرح کردن آن در دیگر شهرها و توسط مسجدسلیمانی هایی که اگرچه خود بهر دلیلی امکان سکونت در مسجدسلیمان را ندارند اما به عناوین مختلف و با ریسمانهای متعددی به این وصل هستند خالی از اشکال است ،برخی از همشهریان گاهی در کامنتهای خود از کسانیکه از مسجدسلیمان کوچ کرده اند و در مورد مسئله ای نظر میدهند با آنچنان ترشرویی و تحکمی برخورد میکنند که انگار مسجدسلیمان ارثیه پدری آنهاست در حالیکه درست است بعضیها بهر دلیلی از این شهر کوچ کرده اند اما سایر خانواده شان در آنجا زندگی میکنند ، با شهر ارتباط تنگاتنگ دارند ، دارای ملک شخصی و زمینهای آبا اجدادی هستند ، بنظر شما اگر کسی مثلا از اندیکا ، لالی و یا روستاهای دیگر به مسجدسلیمان مهاجرت کرد حق ندارد در مورد دختری که در اندیکا دچار عقرب زدگی شد ناراحت شود و عکس العمل نشان دهد ، مسجدسلیمانیهای ساکن در شهر بایستی برای حل و رفع مشکلات شهر دست یاری بسوی همه هم میهنان انساندوست و همشهریان دلسوز در هر نقطه از ایران و جهان دراز کنند ، مطمئن باشید یکی از زوایای نگاه گردهمایی روز پنجشنبه ، آسیب شناسی نفت در مسجدسلیمان است ، اگر بنده بعنوان یک مسجدسلیمانی(که در آنجا ساکن نیستم) از وجود و حضور نفت ابراز انزجار میکنم اولین دلیلش اینست که هفت نفر از اعضای خانواده ام در یکی از مناطق آلوده شهر زندگی میکنند ، مادرم دچار بیماری ریوی شده ، سایر افراد هم که جوانتر هستند قطعا اگر از این محل جابجا نشوند در آینده به بیماریهای ریوی مبتلا خواهند شد ، گازخردل که از مهلکترین گازهاست در مناطق آلوده منتشر است (طبق اعلام رسانه ها در سالهای گذشته)بیست سال است که میخواهند چهار محله را جابجا کنند ، هنوز یک محله را کامل جابجا نکرده اند ، الان شهر روزانه حدود 50-140 هزار بشکه نفت در روز تولید میکند ، فرض کنند مخازن نفت تمام شده بیایند پول همین 50-140 هزار بشکه را برای انتقال محلات آلوده صرف کنند ، شماها بعنوان دلسوزان “داخل گود” حداقل همت کنید و سالی چند گردهمایی بگذارید و همین مطالب را بگوش مسئولین برسانید (اگرچه مسئولین بهتر میدانند و خود را بخواب زده اند ) دوست عزیز بخشی از این نشست ها در تهران و کرج و اهواز و … جنبه ی همگرایی فرهنگی و اجتمایی و هنری دارند برای زنده نگه داشتن فرهنگ و هنر مهاجرین در غربت ! برای یادآوری خاطرات و ارزشهای موجود در مسجدسلیمان و انتقال آن به فرزندان و نوه هایمان لذا امیدوارم دستاوردهای مثبت اینگونه گردهمایی هایی که در خارج از مسجدسلیمان برگزار میشود بیشتر مورد توجه و لطف شما و همه ی همشهریان عزیزم قرار گیرد