باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ محمد باقری: در سال خبری ای که گذشت شاهد حوادث تلخ و شیرین بسیاری بودیم.با هر کدام حالات گوناگونی در درونمان بوجود آمد. که منشاء تمام آن حالات، تلاش نگارندگان آن خبر در رعایت اصل امانتداری و سرعت در تهیه و تنظیم خبر است.گاه دوریم از منبع و مکان خبر و دلنگرانیم و مشتاق برای شنیدن تمام ماوقع.گاه دسترسی مان محدود است و میخواهیم ،ذهن جستجوگرمان را اقناع کنیم.و گاه وقتمان اندک است و مجال شنیدن یا خواندن تمام آنچه واقع شده است را نداریم.در هر حال،میل به آگاهی و دانستن، وا میداردمان که پیگیر خبر و آن موضوع شویم.خبری که عصاره ای از دانش رسانه ای و تجربه و هنر نگارش تهیه کنندهء آن است.و ما را با خود می برد به عمق اتفاق .در این مسیر خبرنگار ،راهی صعب را طی میکند.راه تبدیل ذهنیت به عینیت ، سخت است و ملال آور ، تا سرآخر، آنچه به دست ما می رسد معجونی باشد از تلاش و کوشش و عرق ریزی روحی یک خبرنگار!
بپاس این راه پر مشقت و البته آگاهی بخش، و طی اقدامی تحسین برانگیز در روزنگار و تقویم رسمی ، روز ۱۷مرداد ماه به نام روز خبرنگار نامیده شده است و این صنف در کانون توجه و نظر قرار می گیرند.در این میان به نظر می رسد که باید خبرنگاری را در یک بازتعریف عام، به طیفی از مشاغل مرتبت تفسیر موسع نمود.از روزنامه نگاری تا حروف چینی و چاپ و نشر و توزیع آن جریده ها گرفته تا عزیزانی که در فضای اینترنت و طراحی سایت های خبری و تحلیلی، بار خطیر اطلاع‌رسانی دقیق و لحظه ای را به دوش می کشند.همه را در شمول توجهات این روز گنجاند.چرا که بسان حلقه های یک زنجیر، تمامی آنان مکمل و لازم و ملزوم هم اند و هر یک در کنار یکدیگر، به خواستهء غایی خود که همان انتقال یک پیام و خبر است می رسند.پس شایسته تر آن است که در کنار تجلیل و تقدیر از این زحمت کشان ، بخش های جنبی همکاران خبری نیز ارج گذاری شوند و نسبت به آنان نیز هرچند کوتاه و گذرا، ادای دین شود.
