یاد آر ز شمع مرده یاد آر
در رثای پیر رسانه مسجدسلیمان زنده یاد بهروز صالحی

رویش زاگرس/ یوسف خدامرادی: خبر سنگین بود و بهت آور! استاد عزت خان قاسمی به من خبر داد: بهروز خان هم رفت و هق هق گریه دگر امان صحبت ش را نداد. در آستانه ی یلدا، طولانی ترین شب سال صاجب طولانی ترین سابقه در عرصه قلم و رسانه پس از سال ها مبارزه با سرطان، حصار زمان و قفس مکان را جا نهاد و چون سیمرغ برای رسیدن به قاف ابدیت پرگشود و خانواده و دوستان خود را در ماتمی سنگین فرو برد. او از جمله انسان هایی بود که در گذر تاریخ با پشتکار، زحمت و مرارت زیاد، رخدادهایی را رقم زدند، در برابر تلخکامی های روزگار ایستادند و طی این مسیر طولانی جوانی، امیال، عمر، سرمایه، آرامش و حتی جان خود را در راه آرمان های شان نهادند.

استاد زنده نام بهروز صالحی با آرمان خواهی از جنس اندیشه و شعور در پی بهروزی شهر، تبار و کشور خود(با امیدی که کم یا زیادش را فقط خودش می دانست و البته بهایی به واقع گزاف) عاشقانه شور حدفاصل ایام جوانی تا آرامشی به بلندای سالمندی! را به پای آن باورها فدا نمود تا آگاهی و دانستن را نصیب خود و مردمانش سازد، آتشفشان جهل را خاموش نماید و مهم تر از آن برای اولین بار طی دهه های شصت و هفتاد با قلمی که در عین سادگی شیوا و رسا بود در کنار تصاویری گویا از معضلات و مشکلات شهر و روستا، تابوی حول فضای مقدس نقد را در فضایی منصفانه، دور از غزض و سوء گیری شخصی کنار زد و با تیترهایی بدیع کاکل قبیله قلم و رسانه گردید.

وقتی از او در خصوص کارهایش سئوال می کردم با ذکر حدیث متواتر نبوی ( حق را بگو و در راه خدا از ملامت هیچ ملامت گری نهراس) می گفت: اهالی رسانه برای تحقق قسم خداوند به قلم شان و آنچه که می نویسد باید به مثابه ی دیده بانی امین در تصویرگری زمانه با سفر به اعماق جامعه عمل نمایند.

احاطه استاد سفر کرده بر عرصه های مختلف نظیر سیاست (که به وضوح کمتر به آن می پرداخت) ورزش، موسیقی، هنر، معظلات و آسیب های اجتماعی مثال زدنی بود و هنوز هم جوانان دهه شصت و … در تداعی و نوستالژی های خود از آن ایام به تیترهای ایشان استناد می نمایند.

انتشار ویژه نامه هایی با امتیاز نشریات سراسری را هم او باب نمود تا اولاً پرده از معضلات و مشکلات بردارد و ثانیاً راه را برای دیگر کنشگران بگشاید. موسسه انتشاراتی اطلاعات و نشریاتش همچون روزنامه اطلاعات، دنیای ورزش، جوانان امروز، اطلاعات هفتگی و… در مسجدسلیمان با نام او مترادف گشته بود.

در حوزه ورزش خاصه فوتبال حافظه اش گنجینه ای قوی بود که مستمع را وادار به تحسین می نمود و محدود به مسجدسلیمان و خوزستان نبود. وقتی صحبت از جام جهانی ٧٠ مکزیک می کرد گمان می بردی که در آوردگاه آزتک مسابقات را به تماشا نشسته است و سخن از فوتبال دهه چهل و شاهین بزرگ‌، دارایی جاودان و تاج کبیر اشک هایش را جاری می نمود. بدون شک ورزش و خاصه فوتبال شهر اولین ها بسیار مدیون تلاش های بهروز خان می باشند و سند این ادعا میزان اخبار ورزش و فوتبال شهرمان در نشریه وزین دنیای ورزش در دهه شصت بود که با کلان شهرهایی چون تبریز و اصفهان برابری می کرد. اما احاطه اش به سینمای کلاسیک هالیوود و اروپا آن چنان مخاطب بحثش را به وجد می آورد تا در کیمیای آن سال ها چندین و چند نوبت به تماشای آثاری چون توپ های سن سباستین، توپ های ناوارون، برنج تلخ، زوربای یونانی، اعتراف، جدال در اوکی کرال، مشعل و کمان و… بنشیند .

سوت پایان این نوشتار راهم بهروزخان با آن صداقت، متانت و اعمال خیرخواهانه اش به صدا در می آورد؟ آن هم وقتی بازماندگانش خاصه مهندس دانوش صالحی (که خود مصداق بیت معروف پسر کو ندارد نشان از پدر در به ارث بردن و یاد گرفتن تمامی خصائص نکوی پدر است) از عمل به وصیت آن مرحوم در صرف هزینه های مراسم به امور خیرخواهانه خبر داد و بنده حقیر را به یاد خاطرات با آن عزیز سفرکرده انداخت؟ خاطراتی که بنا بر اصرارش تا به امروز جز بنده و خودش، احدالناسی از آن مطلع نبوده است؟ و آن هم تهیه بسته های خشک غذایی و اعطاء به خانواده های مددجوی تحت پوشش بهزیستی بود که حتی دختر مهربانش که همکار بنده در بهزیستی می باشد از آن بی اطلاع بود.

از استاد بهروز صالحی سه  فرزند( یک دختر و دو پسر ) به یادگار مانده که در ادب، متانت و اخلاق زبان زد دوستان و آشنایان خود هستند. پیکر پاک آن فقید سعید در غروب تلخ و در میان استقبال همراهان همیشکی اش اساتید داریوش باقرفر و آقازاده اش محمد، عزت الله قاسمی، سعید مرادی و بانوی گرامی اش سرکار خانم سحر طاهری و سید ستار فاطمی‌ ریاست محترم اداره ارشاد اسلامی وارد زادگاهش شد تا فردایش بنا بر وصیت مرحوم که همیشه سلامتی خانواده، تبار بختیاری و ملت شریف ایران را از ایزد متعال طلب می نمود در بهشت زهرای چهاربیشه به خاک سپرده شود.

بهروز خان ” سفرت بخیر اما/ تو و دوستی خدا را

چو از این کویر وحشت/به سلامتی گذشتی

به شکوفه ها ، به باران/برسان سلام ما را “

به تمامی نخبگان سفر رفته مسجدسلیمانی و بختیاری که امشب میزبانت هستند و در سرای یاقی به استقبالت می آ یند …