رویش زاگرس: جامعه ی امروزی روزانه درصد قابل توجهی از زمان خود را در فضاهای عمومی می گذراند. در حالی که مدت زمان حضور جامعه در فضاهای عمومی قابل توجه است و کیفیت بهره وری مردم از این فضا نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد، اما متاسفانه آنچه امروز از فضاهای جمعی مشاهده و دریافت می شود درخور جامعه نیست.
اگر طراحی و توسعه شهر به نحوه صحیح انجام گردد مردم تجربه و احساس خوبی از شهر دریافت خواهند کرد، احساساتی که تاثیر مستقیم و قابل ملاحظه ای بر روحیه و نشاط جامعه خواهد داشت. متاسفانه طرح و توسعه شهر اهواز مانند بسیاری دیگر از شهرها ماهیتی ماشین محور به جای مردم محور به خود گرفته است. به طوری که با حضور در سطح شهر همه ی جزئیات و کلیات موجود به انسان حس یک شهر بر پایه ی ماشین را القا می کنند!
در اهواز معابر در خدمت تمام و کمال اتومبیل ها،بازارها در تصرف کامل معابر اتومبیل رو، و طراحی ها به شیوه ی کاملا ماشینی و با حسی ناخوشایند اند! در حالی که یک شهر باید حس آسایش و لذت از زندگی را برای شهروندان القا سازد و زیست پذیری توسط شهروندان قابل دریافت باشد، اما متاسفانه تنها حسی که از این شهر قابل دریافت است شهری برای کار و کار و کار است!
شهری صلب و بی روح! مدیران و طراحان شهری موظفند شهر را با هدف زیست خوشایند برای شهروندان توسعه دهند تا این شهر از شهری صرفا برای کار به شهری برای زیبا زندگی کردن تبدیل شود. کارون که رودخانه ای و نعمتی عظیم برای ماست، همچنین این خاک جلگه ای که در این سرزمین به وفور موجود است، و بازاری که در این دیار رونق دارد، پتانسیل های بسیار خوبی برای تبدیل شدن اهواز به شهری زیست پذیر اند. به شهری خوشایند برای زندگی. تبدیل شدن اهواز به مکانی برای زندگی، یک خواسته صددرصد ممکن است. اما این پتانسیل های موجود به توجه نیاز دارند، به تفکر، به بکار گیری از گروه های متخصص و خلاق در حوزه طراحی و توسعه متوازن شهری از عمران، معماری و شهرسازی گرفته تا محیط زیست، ترافیک و دیگر تخصص های مرتبط، که این دقت نظر نیز در گرو وجود اراده ای استوار در مدیران این شهر است.
حجت الاسلام حیدر حجتی نیا
