به بهانه تقابل مهم نفت مسجدسلیمان و ذوب آهن اصفهان
آن فکری که مجتبی حسینی را از راه به در کرد/ اگر مجتبی حسینی در سخت ترین شرایط تیمش را رها نمی کرد

رویش زاگرس/ صادق مرادی: تیم نفت مسجدسلیمان فردا سه شنبه ۲۲ تیرماه یکی از حساس ترین بازیهای این فصل را مقابل ذوب آهن اصفهان برگزار خواهد کرد. مسابقه ای که به دلیل جایگاه دو تیم در جدول لیگ برتر از اهمیت خاصی برخوردار است.
تیم نفت مسجدسلیمان با ۲۸ امتیاز در مکان دوازدهم و تیم ذوب‌آهن با ۲۳ امتیاز در مکان چهاردهم جدول قرار دارند. آنچه بیش از این به حساسیت این بازی اضافه میکند، مسایلی است که در خصوص مربیان این دو تیم وجود دارد.
محمود فکری مربی که سابقه سرمربیگری استقلال تهران را در کارنامه دارد، نیم فصل دوم جایگزین داریوش یزدی در نفت شده است. فکری پیش از این توانسته بود تیم نفت مسجدسلیمان را در سال ۱۳۹۷ به لیگ برتر هدایت کند و از این رو محبوبیت خاصی در میان هواداران مسجدسلیمانی دارد. از این رو فکری به کمک انرژی مثبتی که از هوارادان می گیرد و با دانش فنی خود، قطعا می تواند نفت را از این بحرانی که پیش رو دارد به سلامت خارج کند.
و البته لازمه این کار، پیروزی در دیدار شش امتیازی فردا مقابل ذوب آهن است. اما در سوی دیگر، مربی ذوب آهن سید مجتبی حسینی، سرمربی سابق نفت مسجدسلیمان است که با لغو قرار داد و ترک ناگهانی مسجدسلیمان به یک باره از اصفهان سر در آورد. مسئولان ذوب آهن به امید اینکه حسینی آنها را از بحران خارج کند، باعث وسوسه این سرمربی شدند. غافل از اینکه حتی با وجود حسینی، ذوب آهن نه تنها از بحران خارج نشد که با توجه به بازیهای سخت پیش رو، بیش از هر زمان دیگر خطر سقوط را احساس می کند.
حسینی اکنون مسبب ایجاد بحران در دو تیم لیگ برتری است؛ یکی نفت مسجدسلیمان که با ترک آن باعث ایجاد تزلزل در تیمی شد که خود آن را بسته بود و دیگری ذوب آهن که به سودای در باغ سبز، به آنجا پا گذاشته بود ولی نتوانست پیشرفت محسوسی در نتایج این تیم ایجاد کند.
شاید بتوان گفت حسینی با این اشتباه، در این فصل به هر دو تیم یاد شده ظلم کرده است. و البته با محکومیت مالی بیش از یک میلیارد ریالی که از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال به دلیل ترک مسجدسلیمان برای او در نظر گرفته شده است، این موضوع تایید گردید.

قطعا این نوشتار نه مقاله ای در باب اخلاق است و نه متنی در مدح فکری و ذم حسینی. اما نوشته ای است که در آن به اهمیت وفاداری مربیان، بازیکنان، و کادر مدیریتی باشگاه ها در رسیدن به اهدافشان اشاره می کند. اگر مجتبی حسینی در سخت ترین شرایط تیمش را رها نمی کرد شاید با وجود نتایج درخشان نفت مسجدسلیمانِ جوان و پر قدرت، زمینه حضور او در تیم های بزرگتر در فصل های بعدی محتمل تر بود.
از سوی دیگر هواداران نفت هم باید حضور فکری در این موقعیت سخت در مسجدسلیمان که تصمیمی ایثارگرانه بود را قدر بدانند و وی را تا بقا در لیگ امسال و حضور پر قدرت در سال بعد یاری کنند. دمیدن در شیپور نفاق و اختلاف، کاری را از پیش نمی برد و قطعا هواداران و لیدرهای نفت این مهم را بهتر از هر کسی می دانند.