هرپرچم، یک نشانی/ می طلبد حادثه ۳۰ مهر در تقویم رسمی، محافل ادبی، شورای فرهنگ عمومی کشور و استان بیش از پیش مورد اقبال قرار گیرد

رویش زاگرس/محمدرضایی میرقائد: پرچم هر کشور نماد آن کشور است و در مقاطع تاریخی عناصر افتخار آفرین آن با بوسه و دور میدان زدن با آن صلابت خود را به جهانیان نشان می دهند. انقلاب اسلامی با نظریه پردازی های خود دچار تحولات عمیق راهبردی در دنیا گردید و حادثه های مهم بین المللی برای نگه داشتن آن مانع از اجرای نقشه های نظام نگردید. یکی از آن اتفاقات مهم اوایل انقلاب، جنگ تحمیلی علیه ایران عزیزمان بود که از دل آن خودکفایی، آزادی سرزمین های اشغالی و الگوی ناب برای دهه های بعد ایران و کشورهای دنیا گردید که بهای آن اقتدار هم، تقدیم شهدا و ایثارگران و بمب باران شهرها و مراکز صنعتی و… بوده است.
یکی از روز های دفاع مقدس ۳۰مهر ۶۲ و به خاک و خون کشیدن مردم مسجدسلیمان در وسیع ترین حملات موشکی بود که در پی آن صدها مجروح و شهید و خسارات فراوان گردید. در پی آن امام امت (ره) با اعلام عزای عمومی و اعزام نماینده خود به مسجدسلیمان زمینه گرامی داشت آن را فراهم نمودند.
می طلبد که در تقویم رسمی و محافل ادبی، شورای فرهنگ عمومی کشور و استان بیش از پیش این حادثه تاریخی مورد اقبال قرار گیرد. پس از دوران جنگ خانه هر شهید یک مشخصه داشت که می شد آن را متمایز کرد و آن نصب پرچم ایران اسلامی بربام خانه ها بود. حال با عبور از چند دهه دیده می شود که دیگر پرچم سه رنگ ایران اسلامی مان را باد بر خانه های عزیزمان تکان نمی دهد و بسیار کمرنگ شده است..
بنیاد شهید به عنوان متولی و نماینده این قشر با عظمت به موضوع ورود کند تا باز مزین شوند خانه های شهدا به نماد میهنمان که برای حفظ آن با خدای خود معامله جان و جمال کرده بودند.
گردان سلمان و هزاران سرو شکوهمند مسجدسلیمان و سرداران خط مقدم آن از بزرگ مرد کوچک سیزده ساله شهیدمان بهنام محمدی تا سردار بیست و هفت ساله فرمانده سپاهیان جهان اسلام در هشت سال دفاع مقدس و شهدای مهر ۶۲ این دیار خود سند مظلومیت و اقتدار هستند.