رویش زاگرس: احترام به پیشکسوت در ورزش پهلوانی و قهرمانی یکی از سنت های خوب ایرانیان بوده که متاسفانه امروز با جابجایی تعصب و پول در سطح اول ورزش حرفه ای، به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه گویا پیشکسوتان زمانی برای ما مهم می شوند که خدای نکرده بیمار شده و روی تخت بیمارستان بستری می شوند. اگر چه در بیشتر مواقع از بعضی ها حتی وقتی روی تخت بیمارستان هستند نیز خبری نمی گیریم و تنها پس از مرگ شان به یک جمله “روحش شاد و یادش گرامی” بسنده می کنیم…
پایگاه خبری رویش زاگرس مدتی ست به صورت هفتگی گفتگو با پیشکسوتان ورزش مسجدسلیمان را در رشته های مختلف آغاز کرده است که در این راه قهرمان و رکوردار ارزنده کشورمان حسین عالی محمدی به عنوان همکار ما زحمت تهیه این گفتگوها را بر عهده خواهد داشت. عالی محمدی در قسمت چهارم این سلسله گفتگوها به سراغ غلامعباس بهادری پیشکسوت ورزش مسجدسلیمان رفته است که می خوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید؟
من غلامعباس بهادری در ۲۸ آذرماه۱۳۳۲در یک خانواده کارگری صنعت نفت و در منطقه همیشه جاوید و پرافتخار نفتون مسجدسلیمان متولد شدم.
چگونه و از چه سالی وارد فعالیت های ورزشی شدید و مشوق شما چه کسانی بودند؟
در همان اوان نوجوانی همانند هم سن و سال های خودم در خطه جنوب شوق و علاقه ام به توپ گرد فوتبال سبب شد به این رشته ورزشی گرایش پیدا کنم و اولین کسی که مشوق من بود دوست بسیار عزیزم استاد آقا یدالله سروندیان یا به گویش بچه های فوتبالی (اقایدول) بازیکن صاحب نام دهه ۴۰و ۵۰ پرسپولیس مسجدسلیمان که در دبیرستان همکلاسی من بود در سال ۱۳۴۷ به دبیر ورزش وقت ان زمان استاد داریوش افلاکی معرفی و در همان سال به صورت رسمی وارد میادین فوتبال شدم.
در چه تیم هایی بازی کردید و چه افتخاراتی کسب نمودید؟
اولین مربی و کسی که زمینه حضور مرا در میان بزرگان فوتبال شهر در سن ۱۶ سالگی فراهم کرد استاد مسلم و یکی از مفاخر ورزش شهرمان استاد اسکندر خان امیدی در زمین فوتبال بی بیان بود و اولین باشگاه رسمی که در آن فعالیتم را شروع کردم تیم فوتبال راه آهن مسجدسلیمان بود و از آن تیم به تیم پرافتخار و فراموش ناشدنی تاج مسجدسلیمان پیوستم و لباس شاگردی اساتید خودم زنده یادان استاد داود شکرخدایی و هوشنگ ممبینی را به تن کردم و با این تیم به مدت ۵ سال پی درپی قهرمان باشگاههای مسجدسلیمان شده و در مسابقات باشگاههای خوزستان که تحت جام اروند رود برگزار می شد همواره جز سه تیم اول مسابقات بودیم و پس از آن بدلیل تصمیم و دستورالعمل فدراسیون فوتبال مبنی بر ممنوعیت شرکت تیم های همنام در مسابقات کشوری در سال ۱۳۵۵ به تیم تازه تاسیس هخامنش به همراه بازیکنان دیگر باشگاهها پیوسته و با این تیم در مسابقات زیر گروه در خرم آباد مقام اول و در مسابقات کرمانشاه در حین شایستگی و در حالی که تیم قهرمان مسابقات یعنی دژبان تهران قهرمان باشگاه های تهران را شکست داده بودیم به مقام سوم رسیدیم و در همان سال به مسابقات زیر گروه جام تخت جمشید صعودکردیم. پس از آن در سال ۵۶ به تیم باشگاه تاج بر گشتم و در همان سال در مسابقات جام حذفی و در بازی با تیم فوتبال نفتون از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شدید شدم و در سن ۲۴سالگی از میادین رسمی ورزشی خداحافظی کردم.
قیاس فوتبال دیروز با امروز یک قباس مع الفارق و نامتجانس است چون در آن دوره شرایط و شالوده ورزش بر اساس یک فرهنگ اخلاق محور و شاخص های غیر مادی استوار بود /مشکل تیم نفت این است که به اهلش سپرده نشد و میراث خواران اجازه چنین کاری را نمی دهند
بهترین و بدترین خاطره ورزشی؟
خاطرات دوران ورزشی ام را فقط نتایج برد نمی دانم بلکه کسب تجارب بسیار و اشنایی و دوستی با هم بازی های خودم و تیم های رقیب می دانم. اما بدترین خاطره من آسیب دیدگی شدید زانویم بوده که به تایید و تعبیر دوستان ورزشی در بهترین دوران بازیگری سبب شد برای همیشه از میادین رسمی خداحافظی کنم.
تفاوت های دیروز و امروز ورزش را در چه می دانید؟
قیاس فوتبال دیروز با امروز یک قباس مع الفارق و نامتجانس است چون در آن دوره شرایط و شالوده ورزش بر اساس یک فرهنگ اخلاق محور و شاخص های غیر مادی استوار بود حال آنکه انچه ما امروز از حال و هوای فوتبال مان می بینم با گذشته اصلا قابل قیاس نیست. اگرچه نمی خواهم غیر کارشناسی و صرفا احساسی تحلیل کنم تفاوت دیدگاههای نسل جوان در۴دهه به موازات تغییرات ایجاد شده در کشور و جهان این تفاوت ها را ایجاب کرد اما ما نتوانستیم از کشورهای صاحب فوتبالی جهان الگوهای مثبت و مترقی آن هارا الگو قرار دهیم بلکه جنبه مادی گرایی صرف، دلالی،و سوداگری و لابی گری های غیر متعارف جناحی را شالوده کار قرار دادیم که سبب شد آن فرهنگ اخلاقی آماتوریسم قبل را از دست بدهیم هم از پیشرفت های علمی و اصولی دنیا الگو گیری نکردیم.
الگوی ورزشی شما ؟
الگوهای من کسانی بودند که الفبای اخلاق و ادب را به من آموختند اما اگر از بعد ورزشی بخواهم از فرد خاصی نام ببرم زنده یاد اکبر افتخاری هم باشگاهی عزیزم زنده یاد هوشنگ ممبینی الگوی های من بودند.
بهترین فوتبالیست های زمان شما؟
نام بردن از فرد خاصی ممکن است ادای حق نشود من همه همدوره های خودم را در آن زمان بهترین می دانم.
مهمترین مشکلات حال حاضر ورزش مسجدسلیمان؟
برای پاسخ به این سئوال باید خیلی ناگفته ها را و مظالمی که بر شهر رفته و می رود را نه در حد چند خط کلیشه ای که با صدای رسا باید گفت اما می دانم شما و رسانه شما در پاسخ گویی های به مراجع ذیربط محدویت و معذوریت دارید و از طرفی گوش شنوا، وجدانی بیدار و بی نظر و غیر وابسته را هم برای پاسخگویی متصور نیستم و از دادن هرگونه نظری در خصوص ورزش فعلی مسجدسلیمان معذورم.
چه پیشنهادهایی برای رشد و شکوفایی ورزش و پرورش استعدادهای دیارمان دارید؟
هر وقت شهرمان را دولت مردان به عنوان یک شهر به رسمیت شناختند و مردمان مظلوم آن راشهروند دانستند و هر وقت مردم غیرتمند و با اصالتش در روستاهها حتی شهر برای زیستن از زیستگاههای محقر و گل و سنگی و پارینه سنگی بیک سروسامان رسیدند آن گاه می توان در مورد این سئوال شما نظر تحلیلی داد و الا هر پاسخی به شما بخواهم در حال حاضر بدهم کلیشه ای و تکراری است پس باز هم مرا تا آن موقع معاف بفرمایید.
سخت ترین رقیبان شما در زمین ورزش چه کسانی بودند؟
در مسجدسلیمان همه رقبا محترم و در حد خود قدر بودند و اگر مشخصا و ناگزیر به نام بردن باشم. تیم های دارایی، نفتون، پرسپولیس، هخامنش در مسجدسلیمان
و در سطح استان رستاخیز خرمشهر، گمرک اهواز، رقبای اصلی تیم تاج مسجدسلیمان بودند.
بهترین گلی که در دوران بازیگری به ثمر رسانده اید بخاطر دارید؟ چگونه و به چه تیمی؟
از میان گل هایی که به ثمر رساندم به عقیده اهالی ورزش در بازی تاج مسجدسلیمان و صنعت نفت اهواز و از فاصله تقریبا ۴۵متری بود. و بهترین بازی ام به نظر خودم بازی هخامنش و شهیاد خرم آباد از سری مسابقات زیرگروه جام تخت جمشید در خرم آباد و بازی تیم های منتخب صنعت مسجدسلیمان و صنعت نفت کرمانشاه در تهران و در مسابقات سراسری صنعت نفت های ایران بود.
جه توصیه هایی به بازیکنان جوان امروزی دارید؟
قبل از هر چیز بیاد داشته باشند عمر انسان و به طریق اولی عمر ورزشی به سرعت می گذرد و بدانند که هیچ عمر قهرمانی ماندگار نیست و تنها نام نیک و اعمال و رفتار و منش و اخلاق حسنه است که پس از پایان دوران حرفه ای برای یک ورزشکار باقی می ماند پس باید با ممارست و تمرین و آموزش و امید و شجاعت در بعد قهرمانی تلاش و با رعایت اصول جوانمردی در بعد اخلاقی تلاش کنند.
مهمترین مشکل تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان؟
همان گونه که جنابعالی و همه اهالی ورزش مسجدسلیمان مطلع هستید شالوده این تیم در زمان تصدی اینجانب در مسجدسلیمان علیرِغم مخالفت های مسئولین نفت در ان زمان که به بهای لطمات اداری برایم تمام شد شکل گرفت و پس از انتقال من به اهواز با پیگیری های که به عمل آورده شد مجوز حضور تیم نفت مسجدسلیمان را در لیگ یک کشور بجای تیم نفت اهواز با این هدف و دیدگاه که این حضور انگیره و سببی برای ایجاد زیر ساخت های اساسی شهر شود اخذ گردید. اما متاسفانه از آن موقع تیم در چنبره بازی های جناحی و باندی و سودجویی ها گرفتار شد و بدون این که کوچک ترین انتفاعی برای ورزش شهر داشته باشد به عنوان یک عابر بانک منبع سود جویی همه عوامل دست اندرکار تیم شد و به طریق اولی تتها کسی که از این خوان گسترده محروم مانده اند شهر و شهروندان مظلوم ان هستند. مشکل تیم نفت این است که به اهلش سپرده نشد و میراث خواران اجازه چنین کاری را نمی دهند و تا زمانی که نفت یک متولی و صاحب مشخصی نداشته باشد اوضاع بر همین منوال خواهد بود.
از مدیران و مسئولان شهرستان چه انتظاری دارید؟
وقتی شهر اساسا فاقد یک نقشه جامع و شکل و شمایل شهری است و از زیر ساخت های اولیه محروم باشد و نگاه دولت مردان به این شهر مثل یک فرزند خوانده است هر مسئول و یا مدیری با هر توانایی عملا قادر به هیچ کار اثر بخشی نیست صرفا گذران وقت کرده و صبح را به ظهر رسانده و فردا روز از نو و روزی از نو مشکلات همچنان لاینحل.
حرف آخر:
تشکر از شما و همه دست اندکاران پایگاه خبری رویش زاگرس
