شورای ششم مسجدسلیمان، بیم ها و امید ها

رویش زاگرس/ محمد باقری:با گذشت بیش از چند دهه از تاسیس نهاد مدنی شورای شهر، انتظار می رود تا این شورا به پختگی خود رسیده و باپشت سر نهادن موانع در ریل پیشرفت و تعالی خود قرار گرفته و عملکردی بهتر و شایسته تر از ادوار پیش داشته باشد. عملکردی به دور از خامی دلسرد کننده ای که کمابیش در بیلان کاری مایوس کننده برخی ادوار گذشته به وفور شاهدش بودیم. این امر روی دیگری نیز داشته و آن هم سازوکارهایی که شهروندان برای این شیوه از مشارکت اجتماعی، در پیش می گیرند. به تعبیری دیگر شهروندان در هر دوره، با توسل به آزمون و خطاهایی، شیوه ای خاص را ملاک گزینش خود قرار داده و به تبع آن دست به گزینش افراد خاصی که هماهنگ با الگوهای ذهنیشان بوده ، زده اند.خروجی این گزینش ها،شرایط بغرنج و سیمای مخدوش کنونی شهر است. که دل هر صاحب دلی را به درد می آورد.
در شش دوره پشت سر گذاشته شده شورای شهر مسجدسلیمان، شهروندان مسجدسلیمانی، ساز و کارهایی برای گزینش و انتخاب اعضای پارلمان شهری در پیش گرفته و به افرادی از صنوف و مشاغل مختلف رای اعتماد داده تا آنها وارد کارزار عمل و سنجش کنشگران اجتماعی شوند. گاه به افرادی شناخته شده با تجربیات مکفی رای داده. افرادی که غالبا از لحاظ سنی در آستانه میانسالی قرار داشته و دارند و در دوره ای اما، به جوانانی که غالبا کم بهره از تجربیات اداری و بعضا حتی اجتماعی کافی بودند رای داده اند. گاه فرهنگی و مدرس دانشگاه را راهی شورا کرده اند و گاه به کسبه و بازاریان رای اعتماد داده اند. هر چه هست اما، نتیجه این تنوع در گزینش منتخبین، شرایط کنونی شهر است که پرداختن به حدیثِ مکرر آن، پر مَلال است و صد البته تکراری.
آنچه در این بین حایز اهمیت است، ترکیب شورای شهر فعلی است، گویی برآیندی از تمام ادوار گذشته شوراست. از جوانان پر انگیزه و جویای نام تا میانسال و بازنشسته. از فرهنگی تا شغل آزاد. با این تحلیل شورای هفتم را باید ، شورای سرنوشت ساز نامید.به نظر می رسد نتیجه عملکرد این اعضا، در استقبال شهروندان از این نهاد اجتماعی در انتخابات های آتی،بسیار مهم و سرنوشت ساز خواهد بود . چرا که مردم خواسته یا ناخواسته، با تمام بیم و امیدها، هر آنچه در چنته ی تجربیات و دانش و بینش اجتماعی خود داشته،  به یکباره در کفه ی ترازو گذاشته و با متر ومقیاس های خود، دست به انتخاب منتخبین این دوره زده اند. شورای ششم باید بداند امانتدار امید و اعتماد مردم محروم و کمتر برخورداری است، که در طبق اخلاص، ادای تکلیف اجتماعی کرده و علی رغم تمام نجواهای دلسرد کننده و خُلف وعده ها و کم کاری ها، اقدام به رای دادن نمودند. حالا اما پس از کش و قوس های فراوان وبا سپری کردن ماراتن انتخاب شهردار ؛ گوی و میدان در دست آنهاست.انتخاب و ابتکار عمل با آنهاست که بخواهند  سکان اجرایی امورات شهری را در مسیر ناهموار و پر تنش برخی ادوار پیش  قرار دهند یا با بهره گیری از تجربیات گذشته راه نوینی برای برون رفت از  معضلات مزمن و همیشگی شهری در پیش بگیرند.هرچه هست اما ، فرصت اندک است و به زودی زمان داوری همان مردمی خواهد رسید که با هزار بیم و امید و با آرای اعتمادشان آنها را وارد کارزار مدیریت شهری کردند.