رویش زاگرس:احترام به پیشکسوت در ورزش پهلوانی و قهرمانی یکی از سنت های خوب ایرانیان بوده که متاسفانه امروز با جابجایی تعصب و پول در سطح اول ورزش حرفه ای، به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه گویا پیشکسوتان زمانی برای ما مهم می شوند که خدای نکرده بیمار شده و روی تخت بیمارستان بستری می شوند. اگر چه در بیشتر مواقع از بعضی ها حتی وقتی روی تخت بیمارستان هستند نیز خبری نمی گیریم و تنها پس از مرگ شان به یک جمله “روحش شاد و یادش گرامی” بسنده می کنیم…
اشاره کوتاه: غلامرضا رضایی علاوه بر این که ورزشکاری بسیار خوبی بود یک هنرمند به تمام معنا و از داستان نویسان مطرح کشور می باشد. پدرش از علاقمندان به شاهنامه و شغل آزاد داشت و از خادمان سید الشهدا بود که مراسم روضه منزل وی بسیار مشهور بود. رضایی فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی می باشد و بیش از ۲۰ سال در دانشگاههای آزاد و علمی کاربردی اهواز تدریس می کند. پایگاه خبری رویش زاگرس مدتی ست به صورت هفتگی گفتگو با پیشکسوتان ورزش مسجدسلیمان را در رشته های مختلف آغاز کرده است که در این راه قهرمان و رکوردار ارزنده کشورمان حسین عالی محمدی به عنوان همکار ما زحمت تهیه این گفتگوها را بر عهده خواهد داشت. عالی محمدی در قسمت پانزدهم این سلسله گفتگوها به سراغ غلامرضا رضایی پیشکسوت ورزش مسجدسلیمان رفته است که می خوانید:
لطفاًخودتان را معرفی کنید؟
غلامرضا رضایی متولد سال ۱۳۴۱، از نوجوانی در زمین های خاکی سرمسجد فوتبال را شروع کردم و در سال ۱۳۵۵به اتفاق دیگر دوستان و همکلاسی هایم در دبیرستان سینا به تمرینات باشگاه فرهنگی ورزشی دارایی راه یافتم و تا سال ۱۳۶۹ و تا زمانی که در مسجدسلیمان بودم تنها پیراهن این تیم را به تن کردم و چندین عنوان قهرمانی باشگاهی ( سال های ۶۰, ۶۲ و۶۸ ) و جام حذفی ( سال های ۶۳ و ۶۵ )به همراه این تیم کسب نمودم.
در چه تیم هایی بازی کردید و چه افتخاراتی کسب نمودید؟
در سال ۱۳۶۶ مدت کوتاهی در تیم سپاهان اصفهان زیر نظر زنده یاد محمود یاوری عضویت داشتم ( در تورنمنت چند جانبه مشهد ) ولی به خاطر علاقه مندی به شهر و باشگاه دارایی بار دیگر به مسجدسلیمان بازگشتم و از سال ۱۳۶۹ به خاطر شرایط کاری به تیم سازمان گوشت اصفهان در لیگ کشور پیوستم.
الگو یا الگوهای ورزشی شما چه کسانی بودند؟
الگوهای ورزشی ام در فوتبال می توان به برادر عزیزم علی اصغر جمالی و آقایان شعبان پور حبیبی و صیدال سرقلی اشاره کنم که با سجایای اخلاقی شان الگوی خوبی برای جوانانی مثل من بودند.
بهترین فوتبالیست های هم دوره شما چه کسانی بودند؟
دهه شصت در فوتبال مسجدسلیمان، دهه ی طلایی و شکوفایی بازیکنان مستعد فوتبال مسجدسلیمان بود که بدلایل شرایط جنگ، نبود لیگ کشور، کم توجهی به مناطق محروم و توجه زیاد به مرکز نشینی و … استعدادهای فراوانی فراموش شدند که اگر بخواهم نام ببرم باید بیش از ۵۰ ,۶۰ بازیکن خیلی خوب را نام ببرد.
بهترین و بدترین خاطرات ورزشی ؟
طبیعتا همه بردهای ورزشی می توانند جز بهترین خاطرات ورزشی باشند از جمله قهرمانی جام فلق سال ۱۳۶۷ در کشور به همراه تیم منتخب مسجدسلیمان و بدترین خاطره ورزشی م آسیب دیدگی و شکستگی مچ پایم درست چند روز مانده به بازی منتخب خوزستان و منتخب بوشهر در اولین دوره بازی های لیگ قدس کشور در سال ۱۳۶۴ که چندین ماه از میادین ورزشی دور شدم .هرچند فضای آن دوره ی تیم منتخب خوزستان بسیار تبعیض آمیز بود و مسئولین هئیت فوتبال و دست اندرکاران و مربیان به دلیل آن که همگی از اهواز بودند، و بازیکنان ارزنده شهرستانی خصوصا آبادان و مسجدسلیمان جایی در ترکیب تیم نداشتند، به همین خاطر هیچ وقت در لیگ قدس تیم منتخب خوزستان آن گونه که باید شایسته باشد نتیجه ای کسب نکرد.
مهمترین مشکلات حال ورزش مسجدسلیمان از نظر شما چیست؟
مشکلات ورزش مسجدسلیمان منفک از ورزش کشور نیست و همه چیز تابعی از شرایط اجتماعی ست درخصوص مسجدسلیمان، محرومیت و کم توجهی به آن از طرف دست اندرکاران.این مسائل به علاوه مشکلات ساختاری و مدیریتی هم دخیل می باشد که توضیح ش مجالی دیگر می خواهد.
بیشتر مشکلات فوتبال ساختاری ست و بالطبع با تغییر شرایط و فضای اجتماعی اطراف آن فوتبال هم دچار دگرگونی هایی زیادی شده و تا وقتی آشفتگی ها و نابسامانی اجتماعی باشد فوتبال هم همین مسیر را ادامه می دهد چون فوتبال تافته جدا بافته از شرایط اجتماعی نیست و از شرایط اقتصادی و اجتماعی یک جامعه و کشور تاثیر می گیرد اگر بن بست های اقتصادی کشور حل شود آن هایی در فوتبال می مانند که عشق شان ورزش و فوتبال است و آن وقت همه لابی گری ها ، فساد ها و کسب در آمدها رخت برمی بندد.
بهترین بازی ؟
در هر بازی سعی می کردم کم کاری نکنم و با تمام وجودم بازی کنم و چه در تیم های منتخب و چه باشگاهی اما بنظرم بهترین بازی را در تیم سازمان گوشت در لیگ کشور مقابل سپیدرود در رشت انجام دادم همچنین بازی باباشگاهی برابر ذوب آهن و پلی اکریل اصفهان.
سخت ترین رقیب یا رقیبان شما چه کسانی بودند؟
بنظرم عدم علاقه و پشتکار خودم بود که بیشتر اوقات تفننی به فوتبال می پرداختم و اولویت اولم نبود.
مهمترین مشکل تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان را در چه می بینید؟
گذشته از مشکلاتی که بیان کردم بنظرم مهمترین مشکل تیم نفت برمیگردد به فضای فوتبالی کشور و حضور سیاسیون در امر فوتبال و مابقی ش نگاه تبعیض آمیزی که در جامعه به شهرستانها وجود دارد
از مدیران و مسئولان شهرستان چه انتظاری دارید؟
از مدیران و مسئولان شهری هیچ انتظار و توقعی ندارم چون نمی توانند کاری بکنند و دور نمایی ندارد.
حرف آخر:
در پایان از اساتید و مربیان عزیزم آقایان اصغر سلطانی، زنده یاد شعبان پور حبیبی، صیدال سرقلی، علی قاسمی، فرهاد لاله زار، زنده یاد علیرضا صالحی، داریوش بهادری، محمدرضا دهقان، علی قلی پور، علی بارانی، عباس رضوی، زنده یاد ایرج سلیمانی، ایرج کبیریان، غلام شهنی منصور، جاسم اهلیرف، منصور ابراهیم زاده، بهرام عاطف، محمدرضا گربکندی تشکر و قدردانی می نمایم.
درود بر ایشان که محکم ، بدون لوس بازی های متداول در این کشور ویران شده صحبت کرد .
با سلام و احترام؛
ایشان مدافعی مستحکم، فوق العاده باهوش و بسیار تکنیکی و الگوی ورزشی نسلهای بسیاری بوده اند. ولی ایشان صرفاً یک ورزشکار و یک پیسکسوت فوتبال نبوده و نیستند. ایشان در حکم فردی فرهیخته، با اندیشه، با تفکراتی پرمغز، انسانی متشخص و محترم که الگوی اخلاق، رفتار، تفکر و مرام برای نسلهای بسیاری بوده اند و هستند؛ شناخته می شوند.
دارای تحصیلات عالیه بوده و نویسنده ای با دانش هستند و همه اینها در کنار کاریزمای شخصیتی بسیار قوی و مورد احترام ایشان و ریشه های قوی خانوادگی و تربیتی شان، ترکیب حاصی از یک انسان متشخص،متخصص، ورزشکار، با هوش، فردی وزین و محترم و معتبر ساخته است. برای ایشان آرزوی صحت و سلامت دارم. سالهاست زیارت شان کرده ام و آرزوی دیدارشان را در دل دارم.
از سایت وزین تان برای تهیه گزارشاتی از این دست و پیگیری و رصد مردان پرافتخار شهرمان بسیار سپاسگزارم.
خوشحالم در کشوری زندگی میکنم که افرادی تنومند و روئین تن زندگی میکنن افرادی مثل آقای غلامرضا رضایی در کشور کم هستن هم ورزشکار هم مرد و هم مردم دوست اکثر فوتبالی های دهه ۵۰ و ۶۰ به خوبی یاد دارن که چگونه مردانه در زمین فوتبال می جنگید امیدوارم هر کجا هستن موفق باشن . یاعلی مدد.