وقتی نماینده محترم شهر مسجدسلیمان برآشفته می شود و از حقوق قانونی خود برای احقاق حق قانونی آن ها اعتراض می کند بی انصافی است که ما قلم به دستان ساکت باشیم.
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ امان الله شيخ رباط: چه غم انگیز و غم بار است که مورخین و گرد آوران و تاثیر گذاران در تاریخ بی هیچ دمی و یک آن، وابینی و دقت نظر و پژوهش تاریخی، هویت و موجودیت قومی کهن از دیاری کهن از ایران زمین را در دامنه زاگرس که نامش در دوران های مختلف و گذران دوران تکاملی خود پا به عصر خردمندی نهاده و زندگی اجتماعی خویش را با نظم و ترتیبی ساده ولی خردمندانه آغاز نمود را به صورت یک تراژدی و فیلم نامه یا یک سناریو در اذهان عموم خدشه دار نمایند.
قوم کهن تبار بختیاری هم همانند دیگر اقوام غیور ایران زمین همیشه به عنوان یک قطب در راس حماسه سازی برای سربلندی کیان خود قدم برداشته حال باید دید که هدف ساختن یک فیلم بوده و یا این که برجسته تر کردن یک واژه در میان عموم مردم، که بعضا در اکثر فیلم ها یک نقطه قابل ذکر دارد که نوعا برای چندین سال سر زبان ها به صورت یک تکه کلام باقی می ماند. مثلاً مرحوم ظهوری هنرپیشه طنز ایران، کلمه اون با من را بر سر زبان فرزندان دبستانی ما آورده و پس از گذشت 60 سال نیز این جمله تداعی می شود.
اما در فیلم سرزمین کهن که این بار نه یک جمله برجسته طنز گونه بلکه آوردن اسم یک قوم کهن تر از فیلم سرزمین کهن به نام بختیاری از یک سو به عنوان یک قوم زورگو که بچه های آن ها به طبع از پدران خود دست به آزار و اذیت و زور گوئی و گردن کلفتی و ضرب و شتم افراد مظلوم در می آورند آمده و بیننده را وا می دارد که یک حس انزجار در درون خود تقویت کند که تلافی کردن فرد مظلوم را به همراه دارد تا دل بیننده خنک شود و به عبارتی فرد زور گو مورد مواخذه قرا رگیرد.
ما به محتوای فیلم کاری نداریم چون می دانیم که در یک فیلم باید از تمام عوامل شخصیتی استفاده گردد و در ایران پهناور از اقوام بزرگی همچون کرد، و ترک، و لر و بلوچ و عرب در راس دولت مردان قرار داشته اند که بعضاً یا شاه بودن و یا صدر اعظم یا ملیجک و یا قاضی شارع و یا شحنه و عسس. پس برای نشان دادن شخصیت آن ها لازم است که به شخصیت حقیقی افراد و نام آن ها بسنده کرد.
می دانید از کجای این موضوع نگران هستیم از آنجايی که وقتی در بین خانواده های ایرانی که شاید فرزندان آن ها به فیلم های حماسه ای همچون شیر سنگی و مرگ پلنگ آشنا نبوده و با تاریخ بختیاری ها کمی بیگانه باشند و وقتی اسم بختیاری ها که به میان بیاید فورا فیلم سرزمین کهن در ذهن مردم عزیزمان و فرزندان غیور آن ها تداعی گردد که این قوم خشن بوده ، در صورتی که صداقت متانت و مهربانی و مهمان نوازی آن ها کم نظیر است که این نوع برخوردها به زدوده شدن نام پر آوازه بختیاری ها منجر شود وقتی در زمان احمدشاه قاجار در صدد این بر آمدند که بین اقوام با سخره گرفتن این که هر قومی یک پارادایم مخصوص خود دارد و برتری نژادی را با حذف اقوام و خدشه دار کردن آن ها شروع کردن که مثلا لرها چه هستند و ترک ها چگونه، رشتی ها این گونه و مشهدی ها و اصفهانی ها و کاشانی ها و قمی ها وعرب ها …….. خواستند که تفرقه بیندازند و متاسفانه تا حدودی وقت مردم را با این هجویات گرفتند و اکنون نیز تا حدی این گونه ادبیات موهون نیز وجود دارد البته در حد همان لطیفه و شوخی ها مجلسی.
تاسف از این است که این تجارت هالیوودی ما را به یاد فیلم سیصد انداخت که در آن با نوشتن فیلم نامه دروغین تاریخی و به بازی درآوردن و سپس نمایش دادن آن و پیروز گردانیدن سیصد نفر با موضعیت غلبه بر یک ارتش منسجم یک و میلیون نفری پادشاه ایران به نام خشایار شاه که چهره و تصویری شیطانی و ناهنجار از آن نشان دادند که متاسفانه موفق نیز شده اند و هر شب این فیلم موهن و سر تا سر دروغ کمپانی برادران وارنر به کارگردانی مردی مریض به نام زک سیندر Zack Synder در شبکه های مختلف مخصوصا شبکه های عربی نشان داده می شود و چهره متمدن ایرانی ها را به ذم خود نشان دادند.
نتیجه این که وقتی نماینده محترم شهر مسجدسلیمان برآشفته می شود و از حقوق قانونی خود برای احقاق حق قانونی آن ها اعتراض می کند بی انصافی است که ما قلم به دستان ساکت باشیم. و از کارگردان فیلم می خواهیم با بازبینی فیلم نسبت به سانسور نکاتی که می تواند حمل بر بي احترامی به قوم کهن و یا حتی اقوام دیگر باشد اقدام نماید. در زمان جنگ تحمیلی البته که یادت نیست همه برادر بودن با همان لهجه های شیرین سخن می گفتند یکی غذا می آورد یکی سنگر درست می کرد یکی سقا بود آب می آورد یکی تک تیر انداز بود و یکی پشت کاتیوشا قرار می گرفت ولی هرگز…
