رویش زاگرس: احترام به پیشکسوت در ورزش پهلوانی و قهرمانی یکی از سنت های خوب ایرانیان بوده که متاسفانه امروز با جابجایی تعصب و پول در سطح اول ورزش حرفه ای، به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه گویا پیشکسوتان زمانی برای ما مهم می شوند که خدای نکرده بیمار شده و روی تخت بیمارستان بستری می شوند. اگر چه در بیشتر مواقع از بعضی ها حتی وقتی روی تخت بیمارستان هستند نیز خبری نمی گیریم و تنها پس از مرگ شان به یک جمله “روحش شاد و یادش گرامی” بسنده می کنیم…
پایگاه خبری رویش زاگرس مدتی ست گفتگو با پیشکسوتان ورزش مسجدسلیمان را در رشته های مختلف آغاز کرده است که در این راه قهرمان و رکوردار ارزنده کشورمان حسین عالی محمدی نیز ما را همراهی می کند. در قسمت بیست و یکم این سلسله گفتگوها به سراغ علیجان فرجی پیشکسوت ورزش مسجدسلیمان رفته ایم که می خوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید؟
علیجان فرجی هستم. در سال ۱۳۳۱ در مسجدسلیمان محله ورزش خیز حسین قصاب بدنیا آمدم ، رشد کردم و تحصیلات خود را در دبستان و دبیرستان سینا به پایان رساندم.
ورزش فوتبال را از کجا و چگونه آغاز و در چه تیم هایی بازی کرده ای ؟
از دوران جوانی علاقه زیادی به فوتبال داشتم. در دوران دبیرستان تصمیم گرفتم با یکی از باشگاههای شهر به تمرین بپردازم به همین دلیل تیم پاس را انتخاب کردم. از مربی ان خواستم اجازه دهد در تمرینات تیم شرکت کنم که قبول کرد به صورت آزمایشی در تمرینات حاضر شوم. مدتی بعد در یکی از مسابقات که در زمین تمبی برگزار شد به من بازی داد که پس از آن از من خواست به باشگاه پاس بپیوندم که بنده نیز پذیرفتم. در زمان دبیرستان با بزرگان ورزش محله از جمله استاد سرقلی و شهید محمدرضا آذر و دیگر عزیزان فوتبال بازی می کردم. استاد صیدال سرقلی اولین بازیکن محله حسین قصاب بازار چشمه علی بود که به تیم دارایی و خلیج فارس پیوست و دومین نفر هم من بودم که به باشگاه پاس رفتم. من در تیم های پاس، تکاور، مشعل (پرسپولیس) سابقه بازی دارم.
مربیان شما چه کسانی بودند؟
مربیان من بزرگان ورزش محله بودند مثل اساتید: صیدال سرقلی، مرحوم صفدر پروین، یوسف ذوالفقاری و در باشگاه پاس هم آقایان قربانی و زالی مربیان من بودند.
در چه پستی بازی می کردی؟
در باشگاه پاس دفاع راست و وسط بازی می کردم اما با نظر سرمربی در هر پستی لازم بود توانایی بازی در آن پست را داشم.
بهترین خاطره ورزشی؟
در سال ۵۳-۵۴ عضو باشگاه پاس شدم در مسابقات جام حذفی روبروی تیم تاج قرار گرفتیم که در لیگ تخت جمشید بازی می کرد و یک هفته قبل موفق شد با گل جمالی تیم پرسپولیس را شکست دهد. در ان بازی توانستیم این تیم را با دو گل مرحومعلی کرایی شکست و به مرحله بعد صعود کنیم که این یکی از خاطرات خوب ورزشی من است.
تفاوت های دیروز و امروز ورزش فوتبال را در چه می بینید؟
آن زمان ورزش عشق جوانان بود که از دبستان و دبیرستان آغاز می شد. من در دوران دبیرستان دبیر ورزشی دلسوزی داشتم به نام اصغر سلطانی که همه رشته های را در دبیرستان سینا به جوانانا علاقمند آموزش می داد اما متاسفانه امروز پول و دلالی جای عشق وعلاقه را گرفته است.
الگو یا الگوهای ورزشی خود را نام ببرید؟
الگوی من در ایران مجید حلوایی و علی جباری و درخارج بکن بائر آلمانی بود.
بهترین فوتبالیت های هم دوره شما چه کسانی بودند؟
در دوران من همه فوتبالیت ها خوب بودند. اما استاد صیدال سرقلی، استاد علی اصغر جمالی و مرحوم محمد مراد بربره جز بهترین ها بودند.
بهترین دوستان ورزشی شما چه کسانی بودند؟
دوستان زیادی در باشگاههای مختلف داشتم اما من همیشه ترجیح می دادم در کنار بچه های محله خودم باشم.
چه پیشنهادی برای رشد و شکوفایی ورزش و پرورش استعدادهای دیارمان دارید؟
به اعتقاد من ورزش باید از دوران دبستان شروع شود که در این راه آکادمی های ورزشی می توانند کمک کنند.
سخت ترین رقیب شما در زمین ورزشی چه کسانی بودند؟
همیشه سعی می کردم با تلاش و تمرین بیشتر رقیبی نداشته باشم.
بهترین بازی که در ان شرکت داشتی و همچنان از یادآوری آن لذت می برید؟
بهترین بازی من با تیم تاج مسجدسلیمان قبل از انقلاب و با تیم قدس در بعد از انقلاب بود.
چه توصیه ای به جوانان علاقمند به فوتبال دارید؟
جوانان باید در کنار ورزش به تحصیلات نیز توجه ویژه ای داشته باشند. مسئولان نیز باید امکانات ورزشی را در اختیار آنان قرار دهد. من یاد دارم در محله حسین قصاب تا زمانی که زمین فوتبال وجود داشت همه ورزشکار و سر حال بودند اما متاسفانه پس از آن که زمین فوتبال توسط شهرداری به پارک تبدیل شد آن مکان محلی شد برای بیکاران و معتادان…
حرف آخر؟
از شما و تیم رسانه ای رویش زاگرس به دلیل توجه ویژه به پیشکسوتان ورزش مسجدسلیمان تشکر ویژه ای دارم امیدوارم همیشه سلامت و تندرست باشید.
