رویش زاگرس/شهرام احمدی: احداث جاده الیگودرز به خوزستان از طریق مسجدسلیمان، در کنار تکمیل سایر راه های منتهی به مسجدسلیمان فاصله شهر اهواز، شوشتر، رامهرمز، ایذه و بنادر ماهشهر و آبادان تا تهران را بیش از ۲۰۰ کیلومتر کوتاه خواهد کرد، این جاده همچنین موجب خارج شدن صدها روستای شمال خوزستان از بن بست و محرومیت و تسهیل در عبور مرور عشایر خواهد شد. ظرف پنج سال گذشته عملیات عمرانی احداث جاده مذکور از سمت استان لرستان با جدیت در حال اجرا و پیگیری بوده است، با این حال این پروژه نزد مسئولین خوزستانی در گمنامی و مهجوریت کامل به سر می برد.
در حالی که تلاش های مسئولین استان لرستان برای احداث جاده الیگودرز به مسجدسلیمان و کاستن از فاصله لرستان به خوزستان موجب تعیین ردیف اعتبار، تخصیص بودجه، مسیر شکافی و عملیات اجرایی و تا ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی شده است، چرا استانداران خوزستان، معاونین عمرانی ، مدیران کل راه و امور روستایی و مهمتر از همه مجمع نمایندگان این استان هیچ گونه تحرک و همراهی با این پروژه راهسازی بزرگ که آثار و برکات بسیاری را در سطح ملی خواهد داشت نمی کنند؟
تاکنون نمایندگان و مسئولین خوزستانی نه تنها کوچک ترین همکاری در همراهی برای تخصیص بودجه و اجرای این پروژه در سطح ملی نداشتند، بلکه کمترین تلاشی نیز برای اتصال و بهبود قطعات این جاده در محدوده استان خوزستان نیز انجام نداده اند، متاسفانه مجمع نمایندگان استان و حتی آقایان ورناصری و سهراب گیلانی، نمایندگان شهرهای مسجدسلیمان و شوشتر هم که مردم حوزه انتخابیه شان سال هاست مطالبه گران اصلی این طرح بوده و انتفاع مستقیمی از احداث آن خواهند داشت، با این پروژه همدلی و همکاری لازم را نکردند، حتا قاسم سلیمانی دشتکی که تنها استانداری بود که در خوزستان به توسعه راه های خوزستان نگاه ویژه ای داشت و اتصال جاده دیشموک – خوزستان و کلنگ زنی تونل تاراز – شهرکرد را در کارنامه خود به جا گذاشت، توجه چندانی به طرح ملی جاده الیگودرز به مسجدسلیمان از خود نشان نداد.
معاونین عمرانی و مدیران کل امور روستایی سابق هم ، هیچگونه تلاشی برای از بن بست خارج شدن مناطق روستایی شمال خوزستان انجام ندادند، اگرچه سفر آقای رییسی به مناطق زلزله زده شمال خوزستان برای اولین بار پای مسئولین ملی را به این مناطق دور افتاده باز کرد، اما گفته می شود ممکن است برخی علایق منطقه ای گردانندگان مناسبات پشت پرده ی استان خوزستان، از دلایل عقب ماندگی چهل سال اخیر و عدم جدیت و بروز اراده پیگیری در پروژه های توسعه ای نظیر احداث جاده الیگودرز – مسجدسلیمان بوده است، اما سوالی که ایجاد شده است آن است که آیا نیروهای سیاسی اکثریت استان خوزستان که شامل شهرهای جنوبی و شرقی خوزستان هستند، تنها بخاطر اثرگذاری جریان منتفذ دو شهر شمالی خوزستان در مجمع نمایندگان و دستگاه دولت، از حق توسعه شهرهای حوزه انتخابیه خود و سود سرشار ملت ایران از احداث این جاده چشم پوشی خواهند کرد؟
احداث جاده مسجدسلیمان به الیگودرز، علاوه بر اتصال این دو شهر به یکدیگر موجب کاهش طول مسیر تهران به اهواز و بنادر جنوبی و در نتیجه کاهش مصرف سوخت، کاهش تصادفات و پائین آمدن قیمت حمل کالا در این مسیرها خواهد شد، این پروژه ابعاد منطقه ای و ملی فراوانی خواهد داشت و انتظار می رود، مجمع نمایندگان خوزستان، وزارت راه، استاندار خوزستان، معاونت عمرانی استانداری، مدیر کل جدید امور روستایی و حتی نمایندگان مردم مسجدسلیمان و شوشتر بیش از این نسبت به اجرای قطعات کامل این پروژه شامل اجرای پروژه میانبر اهواز – مسجدسلیمان – احداث جاده سه راه دانشگاه – سد گدار، احداث تونل تاراز، و احداث جاده – لبد – لیروک تعلل نکنند.
