شاپور احمدی،از پیشکسوتان ورزش خوزستان و دروازه بان اسبق تیم فوتبال نفتون مسجد سلیمان در تصادف رانندگی در محور اهواز- مسجدسلیمان جان خود را از دست داد. به گزارش سايت خبري باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان به نقل از زاگرسيان یکی از بستگان زنده یاد به زاگرسیان گفت:”مرحوم شاپور احمدی در تاریخ بیست و هشتم اسفندماه و در حالی که بعنوان مسافر یکی از خودورهای سواری مسافری از اهواز عازم مسجدسلیمان بود،بعلت حادثه رانندگی و مجهز نبودن خودرو مذکور به کمربند ایمنی،دچار سانحه شده و در بیمارستان گلستان اهواز بستری گردید.اما متاسفانه در تاریخ چهارم فروردین ماه و شش روز پس از حادثه مذکور جان خود را از دست داد.
جمعی از شخصیت های سیاسی،اجتماعی و فعالان فرهنگی و رسانه ای و جامعه ورزش خوزستان و مسجدسلیمان با ارسال پیام های جداگانه ای مراتب تسلیت و همدردی خود را با بازماندگان مرحوم احمدی ابراز داشته اند.برخی از ایشان عبارتند از؛
پروفسور امید علی شهنی کرم زاده-دکتر اسماعیل جلیلی-امان الله شیخ رباط-مهندس اسماعیل فرهادیان-دکتر امیدوار رضایی میرقائد-مهندس سعید ایزدیان-دکتر رضاجباری-دکتر مهران ویسی زاده-بهزاد شهنی غلامپور-کوروش لرستانی–منوچهر بهادری-منوچهر یاوری-محمدمراد یوسفی نژاد–سامان فرجی بیر گانی-تورج یاوری-محمدرضا دهقان-ستار بهوند-یعقوب و عبدالوهاب داودی-غلام باقری-ابرهیم و ایرج مکری-داریوش بهادری-کاوس علیپور-داریوش یزدی-حشمت شیخ رباط–میلاد میداوودی-ایمان مبعلی-ایرج و فرهاد کبیریان-مصطفی خرازی-برادران لاله زار-برادران رسائی منش- بهروز مکوندی- عبدالرضا صالحی-علی محمد لجمیری-محمد خواجوی-بهرام آذرپیکان-علی پروین-خانواده مرحوم آذر-مسلم سلیمانی-علیداد منجزی-برداران فیروزی-سهراب بهادری-بهمن مطلق-مهران مطلق-نواب نصیرشلال–محمد مهمدی-امیری منشگتی-شاکرم کرمزاده -سعید سلامات –عطاء ا… بهادری-مسعود بابادی-الیاس اروانه-حاج سعید ایزدیان-احمد پیکری-حاج علی محمدی-مهرداد ایران نژاد-حسن و لطیف ملا زاده-حمید و سعید امیریان-کریم و فرهاد اقبالی-اسفندیار موسوی- علیرضا قنبری-حسین و علی شهنی-حمید اعتدالی-احسان قاضی-ارسلان جعفری شهنی-جان محمد سلیمانی-فرشید خدادادیان-علیرضا پوریان-ساسان اشکش-حسین سریع کار-ایمان سعیدی-سعید مرادی-فرید مرادی-داریوش رحیم دشتی-علیرضا احمدپور-امیرسرقلی- منوچهر یاوری-هدایت یزدی و…
روح این پیشکسوت شاد و یادش گرامی باد
خدایش بیامرزد. حیف شد
دایی جان : از دل نرود هر آنکه از دیده برفت ، زبان قاصر است از خوبیهایت – مهربانیهایت – خونگرمیهایت و ……
به یاد شمع رویت، همچنان پروانه می سوزم
تو رفتی، من به جایت، اندرین کاشانه می سوزم
گهی آیم کنار قبر تو، با دیده گریان
گهی از مهربانیهای تو، در خانه می سوزم
دایی عزیزم روحت قرین آرامش و یادت تا ابد ابد ابدیت جاویدان و دیدارمان به قیامت
دایی عزیزم، طبیب درد آشنا و آشنای ماندگار، بیست و یکم اسفند 93، یکسال است که روزها بی وجودت با سکوت رفتند و شبها بی حضورت در تاریکی گذشتند، یکسال است که خورشید در نبودت در آمد و شبها با یادت سر آمد، اما “گر نفسهایت کنون آرام جان خاک شد، هیچ مپندار خاطرت از خاطره ما پاک شد”