رویش زاگرس/سعید مرادی: استاد زنده یاد علی محمد بهرامی، زاده محله ی حسین قصاب واقع در منطقه بازار چشمه علی مسجدسلیمان بود…
علی محمد بهرامی متولد اول فروردین سال ۱۳۴۰، تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان سینا به پایان رساند. وی در سال ۱۳۵۹ دیپلم دانشسرای مقدماتی را کسب و در همان سال به اسخدام آزمایشی اداره آموزش و پرورش درآمد.
استاد بهرامی در سال ۱۳۶۰ موفق به اخذ دیپلم فرهنگ و ادب و از همان سال سرودن شعر را نیز آغاز و در سال ۱۳۶۱ به استخدام رسمی آموزش و پرورش درآمد. زنده یاد بهرامی در سال ۱۳۶۲ ازدواج و یک سال بعد در سن ۲۳ سالگی در رشته ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته و همزمان در آموزشگاههای تهران مشغول به تدریس شد. وی در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی خود را کسب و یک سال بعد به زادگاه خود مسجدسلیمان بازگشت.
زنده یاد استاد بهرامی در سال ۱۳۶۹شروع به نگارش کتاب شعر و عرفان در سرزمین بختیاری نمود. در سال ۷۵ به همراه تعدادی از دوستان شاعرش انجمن شعر فرهنگ را تأسیس و در سال ۱۳۷۶ با پایان تحصیلات خود در رشته کارشناسی ارشد ادبیات فارسی در دانشگاه آزاد مسجدسلیمان مشغول به تدریس شد. پژوهشی بر زبان فارسی در بختیاری، پژوهشی بر منظومه درخت آسوریک، تحقیق بر لهجه و گویش و زبان در بختیاری از دیگر آثار زنده یاد بهرامی ست که به چاپ نرسید…
وی بیست و پنجم مهرماه سال ۸۲ در راه بازگشت از کلاس درس در منطقه ۵ بنگله به دلیل تصادف جان به جان آفرین تسلیم کرد. زنده یاد بهرامی سال‌ها با عشق و تعهد به شغل معلمی، علم و دانش را به نسل‌های آینده منتقل می‌کرد.
انسانی که مردم داریش و مردمی ماندنش همیشه زبانزد خاص و عام می باشد. خوشا به سعادت آنان که به نیکی زیستند و با نیک نامی رفتند…
… با مرگ هم به دوستی اش پایدار بود
او بغض بیعیاری این روزگار بود
تنها شبانه میشد از او باج جان گرفت
صبح از گشاده رویی او شرمسار بود
اندوه او فراتر از این هایهای ماست
او شعر بود و همهمۀ ما شعار بود
