رویش زاگرس/ داریوش رضایی: عصر حاضر را عصر مدیریت نامیده اند. چرا که هر تصمیم یک مدیر می تواند طی یک روند سلسله وار، دیر یا زود، سرنوشت تمام نهادهای جامعه را دستخوش تغییر نماید. لذا یکی از مسائل و مشکلات اجتماعی که طی سال های اخیر توجه بسیاری از صاحب نظران و دست اندرکاران جوامع مختلف را به خود جلب کرده است، عدم توجه و پایبندی سازمان ها و مدیران به وظایف و مسئولیت های اجتماعی شان است.
پروژه پتروشیمی مسجدسلیمان بیش از یک دهه است که آغاز به کار کرده که البته با فراز و نشیب های بسیاری نیز همراه بوده است.
ایجاد اشتغال یکی از مهم ترین دستاوردهای اجرای این پروژه بزرگ صنعتی بوده است.
قرار بود پتروشیمی مسجدسلیمان با ایجاد صدها فرصت شغلی برای جوانان بیکار شهرستان مسجدسلیمان گام مهمی در جهت کاهش نرخ بیکاری در منطقه بردارد که متاسفانه به دلایل مختلف این مسئله آن گونه که باید محقق نشده است که از آن جمله می توان به استفاده از نیروهای بازنشسته و نیروهای غیر بومی اشاره کرد.مساله دیگر رویکرد عدم مسئولیت پذیری اجتماعی و فرهنگی بوده که می توانست در حفظ هویت فرهنگی منطقه نقش مهمی ایفا کنند و با توجه به اهمیت استراتژیک این پروژه جهت احداث جاده مناسب و رفع ترافیک آن تدابیر لازم اندیشیده شود.
مسئولیت اجتماعی، صنایع پتروشیمی را موظف می کند خدمات بهتری به جامعه ارائه کنند و در شناخت نیازهای واقعی جامعه تلاش بیشتری داشته باشند
اما متاسفانه به دلیل نبود ساز و کار لازم، نبود مطالبه گری این مهم یا رخ نداده است یا بسیار کم رنگ بوده است.شرایط به شکلی است که امروزه یکی از مطالبات و دغدغه های جدی نخبگان، رسانه ها و مردم، این موضوع می باشد. موضوعی که در صورتی که در کانون توجه مدیران ارشد شرکت پتروشیمی قرار بگیرد می تواند منجر به تحولاتی بزرگ و پایدار در شهرستان گردد.
بیکاری، تبعیض، فقر، فاصله طبقاتی، آلودگی محیط زیست، بی‌توجهی به نیازهای ساکنان منطقه، ظهور آسیب‌های اجتماعی، و ناکافی بودن امکانات شهری از مهم ترین مشکلاتی است که ساکنان شهر مسجدسلیمان به عنوان میزبان شرکت صنایع پتروشیمی در شهرستان مسجدسلیمان با آن ها دست و پنجه نرم می‌کند و شواهد نشان می‌دهد تاکنون مدیران این شرکت در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی آن گونه که باید گام‌های موثری در مناطق پیرامونی خود برنداشته‌اند. لذا انتظار می رود از مدیران شرکت پتروشیمی مسجدسلیمان در مسئولیت های اجتماعی و فرهنگی نقش به سزایی داشته اشند و در شناخت نیازهای واقعی شهرستان مسجدسلیمان تلاش بیشتری نمایند.
مدیران پتروشیمی مسجدسلیمان در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی تاکنون گام‌های موثری برنداشته‌اند
رویش زاگرس/ داریوش رضایی: عصر حاضر را عصر مدیریت نامیده اند. چرا که هر تصمیم یک مدیر می تواند طی یک روند سلسله وار، دیر یا زود، سرنوشت تمام نهادهای جامعه را دستخوش تغییر نماید. لذا یکی از مسائل و مشکلات اجتماعی که طی سال های اخیر توجه بسیاری از صاحب نظران و دست اندرکاران […]
لینک کوتاه : https://www.rouyeshzagros.ir/?p=67629
- ارسال توسط : سعيد مرادي
- منبع : رویش زاگرس
- 6433 بازدید
- 7 دیدگاه
همیشه اونقد که تو پروژه‌ها مردای مشسلیمون رو می‌دیدم تو شهرمون کمتر بودن..استادان پروژه راه بنداز هنوز آواره پروژه هستن و نیروهای یاسوج تا بوشهر وووو ریختن اینجا…
کاش پتروشیمی نبود که فارغ از آلودگی حرصشم نخوریم
اصلا پترو شیمی هیچ سودی برای ما مسجدسلیمانی ها نداشته تمام جوونا بیکارن و نیروهایی رفتن سر کار که با پارتی بازی وو فامیل بازی مشغول شدن خواهشا نیرو هایه جون رو مشغول به کار کنید
هر نیرو جونی هم که بردن سر کار بهش پیشنهاد حقوق کمی دادن که اصلا هیچ دردی رو دوا نمیکنه برا کسی که بگن کار نمیکنن نمیتونن
با تشکر از مدیر سایت ولی این حقیقته نه تهمت هست ونه افترا خوده مردم شهر قبول دارن این رو
تعدادی از بچه‌های تحصیل کرده که بومی محسوب می‌شوند هرچقدر تلاش کردند به دلیل نداشتن پارتی استخدام نشدند ولی کلی افراد با سوابق آنچنانی و غیر بومی استخدام شدند
متاسفم برای مسئولین این شهر کجاست کسی که بفکر باشد
سلام من از اهالی بومی هستم خدارو شکر وممنون از شما همه این موراد که گفتین گوشه ای از مشکلات منطقه بودم
سلام، روزانه ۳۰۰ تریلی و هر تریلر ۲۵ تن و هر تنی ۲۰ کیسه ۵۰ کیلویی نیترات و فسفات تولید و می‌فروشد. هر کیسه هم ۳ میلیون تومان ارزش و به فروش می‌رود. آیا این پول کفاف کل هزینه مردم و هزینه های عمرانی استان خوزستان، نه مسجدسلیمان، را نمی‌دهد؟
سلام جناب رضایی
عرض احترام و خسته نباشد
بنده با ۱۰ سال سابقه و انواع تخصص ها، به درب پتروشیمی مسجدسلیمان مراجعه کردم. متاسفانه به هیچ عنوان نتوانستم با مدیران آن مجموعه محترم صحبت کنم.
واقعا جای تاسف داره که افراد غیربومی در این مجموعه استخدام شدند و نیروهای متخصص بومی تحصیل کرده، موفق به اشتغال نشدند.
قطعا این موضوع برگی از بی کفایتی و عدم مدیریت صحیح آن مجموعه می باشد. مدیرانی که با دیدن زرق و برق میزهای مدیریتی، جوانان مسجدسلیمان فراموش کرده اند.
در مناطق صنعتی شهرهای َضعیف مانند ماهشهر و عسلویه تشریف ببرید، الویت با افراد بومی هست.
هر روز بعد از ظهر ، امثال بنده با دیدن اتوبوس های ایاب و ذهاب برای افراد غیربومی، فقط افسوس می خوریم.
دقیقاً موافقم.چند ساله که پتروشیمی مسجدسلیمان به بهره‌برداری رسیده دریغ از احداث یه جاده درست .دریغ از کمک به بازسازی این شهر پتروشیمی مسجدسلیمان تبدیل شده به آورده برای یه سری اشخاص خاص